NYTimes: Berisha dhe i biri, pas armëve

Familja Mafioze "Berisha"

Misteri Thomet, selia e "Evdin" në Qipro, një klub nate. Drejtori: Unë vetëm regjistrova kompaninë, kundrejt pagesës.

Biznesi ndërkombëtar i armëve vepron pjesërisht në dritë, e pjesërisht në hije. Ai është i mbushur me kompani guaska me jetë të shkurtër, ndërmjetës dhe korruptim zyrtarësh. Gjatë viteve, qeveritë janë përpjekur që të rregullojnë atë nga afër, por me sukses të kufizuar.

Teksa Diveroli nisi të përmbushë kërkesat e mëdha të ushtrisë, ai po hynte në botën e errësirës dhe në intervistën e tij të shkurtër, ai tregoi se ishte në dijeni që korrupsioni mund të ndërhynte në marrëveshjet e tij në Shqipëri. "Çfarë ndodh në Ministrinë shqiptare të Mbrojtjes? Kush është i pastër, e kush është i pisët? Ju mund të dini rreth kësaj",- ka thënë ai. Nga mënyra se si biznesi i AEY ishte strukturuar, Diveroli, të paktën zyrtarisht, nuk bëri marrëveshje direkt me zyrtarët shqiptarë. Në të vërtetë, një kompani ndërmjetëse e regjistruar në Qipro, EVDIN LTD, bleu municionet dhe ia shiti kompanisë së tij. Paketuesi lokal i përfshirë në marrëveshje, Kosta Trebicka, tha se ai dyshonte që qëllimi i EVDIN ishte kalimi i parave tek zyrtarët shqiptarë.

"Blerja ishte një skemë. Shqipëria shiti municionet tek EVDIN me një çmimi 22 dollarë për një mijë fishekë. EVDIN i shiti ato tek AEY për shumë më tepër. Diferenca, dyshoj se është ndarë mes zyrtarëve shqiptarë, përfshirë Pinarin, kreun e agjencisë së eksportit të armëve dhe kreun e Ministrisë së Mbrojtjes në atë kohë, Fatmir Mediu",- ka thënë Trebicka. (Zoti Mediu ka dhënë dorëheqjen javën e kaluar pas shpërthimit të depove të municionit. Zoti Pinari u arrestua).

Efraim Diveroli, presidenti 22 vjecar i firmes qe bleu arme ne Shqiperi, dhe David M Packouz, 25-vjec, zv/presidenti i AEY

Qeveria shqiptare ka qenë tepër e egërsuar nga pohimet e Kosta Trebickës. Sali Berisha, kryeministri, Mediu dhe Pinari mohuan përfshirjen e tyre në këtë çështje. Por Trebicka tha se pasi paraqiti shqetësimet e tij rreth EVDIN në Ministrinë e Mbrojtjes, kompania e tij u nxorr jashtë kontratës së ripaketimit. Më 11 qershor 2007, zoti Trebicka dhe Diveroli kryen një bisedë telefonike rreth problemeve të kryerjes së biznesit në Shqipëri. Trebicka arriti që të regjistrojë bisedën dhe më vonë ia dorëzoi klipet audio hetuesve amerikanë. Sipas tij, biseda tregon se kompania amerikane ishte në dijeni të korrupsionit dhe marrëveshjeve të saj në Shqipëri dhe se Heinrich Thomet, një tregtar armësh zviceran, fshihej pas EVDIN. Në regjistrimet, të cilat Trebicka ia ka dhënë "The Times", zoti Diveroli sugjeron që Thomet, i quajtur Henri, po vepronte si ndërmjetës. "Pinari ka nevojë për një djalë si Henri në mes që të kujdeset për të dhe njerëzit e tij, por kjo nuk është puna ime. Nuk dua të di për biznesin e tij. Unë dua të di për biznesin e ligjshëm",- ka thënë Diveroli. Ai ka rekomanduar që zoti Trebicka të përpiqet për kontratën, duke dërguar "një nga vajzat e tij" që të bëjë seks me Pinarin. Ai ka sugjeruar se edhe paratë mund ta ndihmonin. "Le ta bëjmë atë të lumtur, ndoshta ai të jep ty një shans tjetër. Nëse merr 20 mijë dollarë nga ty...",- ka thënë Diveroli. Dhe në fund, Diveroli duket i pikëlluar për biznesin e tij me Shqipërinë. "Ka shkuar shumë lart, tek kryeministri dhe djali i tij. Unë nuk mund të luftoj këtë mafia. Është bërë shumë e madhe. Kafshët sapo dolën jashtë kontrollit",- ka thënë Diveroli. Në shkëmbimet e emaileve, z. Thomet ka mohur një rol zyrtar në kompaninë Evdin. Përfshirja e tij në marrëveshjen me Shqipërinë, tha ai, ka qenë në prezantimin e zotit Diveroli me partnerët potencialë dhe zyrtarë. Bogdan Choopryna, manaxheri i përgjithshëm i Evdin, gjithashtu tha se thëniet e zotit Diveroli nuk janë të vërteta. "Ne dëgjuam fjalët e z Diveroli dhe kështu unë jam i përgjegjshëm për çfarë ai ka thënë?", -tha ai.

Mosmarrëveshjet për rolin e Evdin dhe kush është përfituesi në këtë histori mbeten të pazgjidhura publikisht. Evdin është përfshirë në këtë marrëveshje më 25 shtator, 2006 – një javë pasi Z. Diveroli nënshkroi një kontratë për në Afganistan, bazuar në regjistrin qipriot. Kompania është e regjistruar me zyrë në Larnaca, Qipro dhe drejtori i pëgjithshëm i saj është Pambos Fellas.

Nga një vizitë e bërë nga një reporter në adresën e gjetur në një një regjistër biznesesh u konstatua se adresa ishte vetëm një klub nate. Evdin nuk kishte zyrë dhe staf atje. Gjithashtu, zoti Fellas, që ishte në brendësi, tha që nuk ishte ai drejtori i përgjithshëm i Evdin, por një drejtor i komanduar dhe roli i tij ishte vetëm që të regjistronte kompaninë. Sipas vetë thënieve të tij, ai kishte regjistruar me mijëra kompani të tilla për një pagesë, ndërsa nuk dinte asgjë për biznesin e kompanisë Evdin.

Disa të dhëna të kthejnë pas në Zvicër. Z Pinari në fillim i tha dy reporterëve se ai punoi me Evdin nëpërmjet Zotit Thomet. ( pasi një reporter ia tha Z Thomet këtë, Z Pinari ndryshoi historinë e tij, duke i referuar Z Fellas dhe zyrën e Evdin në Qipro).Z Diveroli gjithashtu tha se kompania Qipriote po drejtohej nga një individ zviceran. Z Thomet është akuzuar në të shkuarën nga grupe private, përfshirë këtu edhe Amnesty International, për shkak të trafikimit ilegal të armëve nën emra të firmave fantazmë. Aktivitet e tij kanë qenë të arkivuara gjithashtu në Uashington, ku z Bernatik dhe Evdin janë në listën e kompanive që janë nën vëzhgim, përsa i përket Kontrollit të Tregtisë së Armëve, ka bërë të ditur një zyrtar amerikan.

Z Thomet tha se pretendimet për përfshirje të tij në trafikun ilegal të armëve kanë ardhur për shkak të "deklaratave false të konkuretëve të tij të mëparshëm". Hugh Griffiths, manaxher operacionesh në Arms Transfer Profile Initiative, një organizatë private ku zbulohen trafigjet e paligjshme të armëve, e ka përshkruar Z Thomet si një ndërmjetës në kontratat për blerje armësh në ish- Bllokun Lindor. Sipas deklaratave të z Griffiths, afërsia e tij me shitjet e AEY ngre pikëpyetjet nëse Pentagoni ishte duke e bërë këtë biznes në emër të tij. "Thënë shumë thjesht, shumë nga njerëzit e përfshirë në kontrabandën e armëve në Afrikë janë të njëjtët që janë përfshirë edhe në marrëveshjet me Pentagonin, si në dërgesat e AEY në Afganistan dhe Irak",- tha ai. Pas pezullimit të urdhëruar të mërkurën, Ushtria planifikon të vazhdojë të pranojë armatim, siç kishte urdhëruar më parë kompaninë AEY. Në 21 Mars, ajo ka urdhëruar 155 milionë dollarë municione, referuar Komandës Qendrore të Ushtrisë.Në Afganistan, oficerët Amerikanë të municioneve po kontrollojnë të gjithë armatimin e armëve të lehta që u ka shitur atyre AEY. Shitja përfundimtare, që ka mbërritur në ambalazhim të drunjtë, kohët e fundit ka në përbërje shumë armatime me probleme, referuar thënieve të tre oficerëve të kontrollit. Autoriteti kontraktues, Rock Island Arsenal tha se është duke bashkëpunuar me hetues, që kanë vizituar Shqipërinë dhe Afganistanin.

Dhe në Miami Beach, përpara se të ndodhte pezullimi, AEY kishte humbur anëtarët e stafit. Michael Diveroli, krijuesi i kompanisë i tha një reporteri se për një kohë të gjatë ai nuk kishte pasur më lidhje me kompaninë. Z Packouz, që kishte qenë zëvendës president i AEY dhe Levi Meyer, 25, që ishte regjistruar si menaxher i përgjithshëm kishin lënë gjithashtu kompaninë. Zoti Meyer deklaroi për NYT se: "nuk jam përfshirë në këtë rrëmujë". 



 

Ushtria US: Municioni nuk u testua, pasi Afganistani nuk vendosi kritere. 90% e armëve në Shqipëri, mbi 40-vjeçare

Diveroli bleu 104 mln fishekë, aq sa projekti i SHBA për asgjësim

Sipas ligjit, që të pranohej kompania, duhej të ishte një "kontraktor i përgjegjshëm" dhe për këtë duhej të bëheshin ekzaminimet financiare, të kishte kapacitete transporti, një background të pastër në përputhje me ligjin dhe të ishte kompani serioze. Një javë pasi i afërmi pagoi garancinë, 'Banc of America Investment Services' në Miami lëshoi për Z. Diveroli një letër ku vërtetohej se kompania e tij kishte para 'cash' të mjaftueshme për të blerë municione me sasi të madhe. U tha se AEY kishte në llogari 5,469,668.95 dollarë. AEY e fitoi kontratën në janar 2007. Të pyetur pse zgjodhën AEY, Komanda e Ushtrisë u përgjigj me shkrim se: "Oferta e AEY ishte më e mira për qeverinë". Blerjet e armatimeve në Bllokun Lindor, si Ushtria Amerikane (Army) ashtu edhe AEY i kanë mbajtur sekret. Ata e kanë quajtur një çështje konfidenciale dhe nuk kanë dhënë asnjë informacion se ku blihej municioni, me çfarë çmimi dhe sasie. Por faktet e dhëna nga një zyrtar hedhin dyshime mbi performancën e kompanisë, si kompani që merrej me trafikimin e armëve në Evropë. Raporti tregonte se AEY merrte armë nga rezervat e armëve në bllokun lindor, përfshirë Shqipërinë, Bullgarinë, Republikën Ceke, Hungarinë, Kazakistanin, Malin e Zi, Rumaninë dhe Sllovakinë. Armatimi ripaketohej në mënyrë që të mos dukej si i vjetër. Disa ishin me cilësi më të mirë, por kishte të tjera që ishin jashtë përdorimit. Kontrata që kishte bërë Ushtria Amerikane (Army) me AEY-në,nuk kishte përcaktuar qartë dallimin midis llojeve të municioneve.

NYTimes implikon Familjen e Sali Berishes ne Trafik Armesh

Kur SHBA ose NATO blejnë municione për nevojat e tyre, përcaktojnë qartë edhe standardet që duhet të ketë municioni përfshirë prodhimin, paketimin, ruajtjen, testimin dhe transportin. Standardet janë të ndara sipas armatimeve pasi ka municione që prishen. Me kalimin e kohës, armatimet dhe eksplozivët degradojnë dhe pjesa e jashtme merr ngjyrë tjetër. Kushtet e mjedisit – lagështia, ndryshimi i temperaturës, lëkundjet etj – përshpejtojnë ndryshkjen duke i bërë municionet më pak të sigurta. Rregullat e NATO-s kërkojnë që municioni të testohet vazhdimisht gjatë jetës së tij dhe testi regjistrohet. Për fishekët e pushkëve, testimi fillon që në moshën 10- vjeçare, sipas Peter Courney –Green, shef i municioneve në Zyrën e NATO-s. Bashkimi Sovjetik, i cili ka përcaktuar municionin që ka blerë AEY, ka zhvilluar të njëjtat testime, të cilat janë akoma në përdorim.


Por kur Ushtria Amerikane (Army) firmosi kontratën për Afganistanin, nuk mori parasysh as standardet e NATO-s, as ato të Rusisë. Në kontratë është shkruar vetëm se municionet duhet të jenë 'të fortë dhe rezistentë në të gjitha njësitë pa kualifikim". Se çfarë do të thotë kjo, nuk mund të përcaktohet. Një zyrtar në Komandën Mbështetëse të Ushtrisë (Army) tha se municionet ishin për armë të huaja dhe e rëndësishme ishte që fishekët të futeshin në armë. "Nuk është kërkuar asnjë testim dhe nuk ka limit vjetërsie" – tha Michael Hutchison, drejtori i komandos për blerjen. "Përderisa municioni nuk është për inventarin e SHBA-së, Ushtria (Army) nuk ka pse kërkon standarde cilësie apo paketimi për këtë municion"-tha ai . Kur blihej ky municion, zoti Hutchison tha se Ushtria kufizohej nga standardet që vendoste "klienti"- dmth njësia e Ushtrisë në Afganistan. Dhe sipas tij, "klienti" nuk kishte vënë as kritere vjetërsie, as testimi për municionin. Me këto standarde të paqarta në dorë, AEY e kishte rrugën të hapur. Stacioni i parë ishte Shqipëria, një shtet i pakalueshëm gjatë kohëve sovjetike, që tani kërkon t'i bashkohet NATO-s. Në Shqipëri ka sasira të mëdha stoku municionesh, të prodhuara nga Kina në vitin 1960-1970. "Cilësia e rezervave të armatimeve ndryshon shumë",- tha William D. G Hunt, një oficer britanik tashmë i dalë në pension, i cili ka pasur në ngarkim të gjithë armatimet e Ministrisë së Mbrojtjes së Shqipërisë nga viti 1998 deri në vitin 2002. Sipas tij të paktën 90% e rezervave në Shqipëri janë më shumë se 40- vjeçare. "Nëse do të kërkohej një raport unë dyshoj se shumica e municionit do të ishte jashtë standardit" – tha ai.

Shpërthimi në Gërdec

Kjo firmë e vogël amerikane, e cila u fut në këtë biznes global nuk kaloi pa probleme për Shqipërinë, kur depoja shpërtheu në afërsi të Tiranës, duke vrarë të paktën 23 persona, plagosur 300 të tjerë dhe duke shkatërruar qindra shtëpi. Para se kontraktorët e Ushtrisë Amerikane filluan të blejnë nga këto depo, municionet shqiptare ishin në listën e asgjësimit nga NATO dhe Perëndimi. Gjatë vitit 2007, SHBA ka kontribuar me 2 milionë dollarë për të asgjësuar armët e kalibrit të vogël dhe 2,000 ton municione shqiptare, sipas Departamentit amerikan të Shtetit. Një program i NATO-s që përfundoi në fund të vitit të kaluar, kishte në plan shkatërrimin e armëve në 16 vende lindore. Ajo ka dhënë 10 milionë dollarë për të shkatërruar 8700 ton municion të vjetruar. SHBA kontribuoi gjithashtu me 500 000 dollarë në këtë program. Midis armëve të shkatërruara ishin 104 milionë fishekë 7.62 milimetra, që janë ekzaktësisht aq municione sa AEY bleu nga Shqipëria. Shqipëria ofroi shitjen e 10 milionë fishkëve të prodhuar para vitit 1950. Pas testeve, një përfaqësues i AEY mori 1000 fishekë për t'i asgjësuar. Kjo sipas Ylli Pinarit, drejtor i agjencisë së eksportit në kohën e shitjes. Sipas të dhënave, AEY bleu më shumë se 100 milionë fishekë me urdhrin e Pentagonit. Municioni, sipas listës së paketimit daton në vitin 1960. Kompania kontraktoi gjithashtu një biznesmen lokal me emrin Kosta Trebicka, për të hequr municionin nga arkat e vjetruara prej druri dhe duke i vendosur në kuti metali hermetike- sipas standardit ushtarak të paketimit që mbron municionet nga lagështira dhe plasja, si dhe lehtëson transportin.

Kontrata me Çekinë

Teksa pakot e municioneve në Shqipëri po bëheshin gati për t'u nisur drejt Afganistanit, Diveroli nisi të kërkojë municione në Republikën Çeke që të përmbushte porosinë e Ministrisë së Brendshme irakiane. Në maj të vitit 2007, sipas dy zyrtarëve amerikanë, qeveria çeke kontaktoi ambasadën amerikane në Pragë me shqetësimin se AEY po blinte nëntë milionë pako fishekësh përmes Petr Bernatik, një shtetasi çek, i cili ishte akuzuar nga zyrtarët e vendit të tij për trafik ilegal armësh. Akuzat përfshinin nisjen e raketave antitank në kundërshtim me embargon ndërkombëtare në Kongo dhe dërgim ilegal armësh nga Sllovakia. Petr Bernatik ka mohuar publikisht të dyja akuzat, por ato ishin mjaftueshëm të besueshme në Uashington që ai të vendosej në listën e të dyshuarve. Kjo e dhënë është marrë nga një zyrtar amerikan. Lista, e krijuar nga Departamenti i Shtetit, përdoret për të parandaluar shitësit amerikanë që të krijojnë marrëveshje me shitës të dyshimtë në biznesin e tyre dhe për të parandaluar kompanitë e ligjshme të shitjes së armëve nga pasurimi me atë në tregjeve të zeza. AEY nuk është përfshirë asnjëherë në këtë listë. Por qeveria çeke, e cila kishte mundësi të verifikonte shitjen, i kërkoi ambasadës amerikane nëse donte apo jo që zoti Bernatik, të përfshihej në marrëveshjen me AEY. Kjo e dhënë është marrë nga dy zyrtarët amerikanë, të cilët kërkuan të mbeteshin anonimë për shkak se nuk janë të autorizuar që të bëjnë publike përmbajtjen e diskutimeve diplomatike. "Shtetet e Bashkuara nuk u përpoqën që të bllokojnë transaksionin, sepse pajisja e Irakut me armatime ishte në interes të SHBA-së dhe sepse zoti Bernatik ishte akuzuar, por jo dënuar",- tha një nga zyrtarët amerikanë. Më shtatë maj 2007, qeveria çeke lëshoi një licencë eksporti. Bernatik, në një intervistë telefonike tha se ai organizoi nisjen e shtatë avionëve në Irak për llogari të AEY gjatë atij viti. "Ne patëm një bashkëpunim normal biznesi",- tha ai.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

E kaluara plot hije e biznesmenit 22-vjeçar, Efraim Diveroli që shiti në Afganistan municionet shqiptare jashtë standardit

Diveroli la rehabilitimin për kontratën 300 mln dollarë

Një djalosh i ri 25- vjeçar, David M. Packouz është zv/president në kompaninë AEY dhe është licencuar si masazhist.. Në muajin janar, komandot amerikane në Kabul, të shqetësuara nga municionet e pasigurta që sillte për ta AEY, kanë kontaktuar 'Army's Rock Island Arsenal", në Illinois dhe kërkuan përfundimin e kontratës me AEY. Komandot që shërbenin në 'Army Sustainment Command,' pasi u takuan me përfaqësues të AEY në fund të shkurtit thanë se u kishin kërkuar të ulnin sasinë e municioneve që shkonin në Afganistan, për shkak të standardit të ulët që ato kishin. Por menjëherë pas takimit, AEY dërgon një tjetër anije me të paktën 1 milionë fishekë në Afganistan. Koloneli David G. Johnson nga departamenti i sigurisë tha se armatimi ishte jashtë standardit dhe shumë i papërshtatshëm për luftim. "Ne nuk jemi të kënaqur nga mënyra se si ky municion u soll këtu" – tha kolonel Johnson. Shumë zyrtarë pohuan se problemi mund të ishte shmangur, nëse Ushtria amerikane do të kishte bërë një kontratë të qartë për kontraktorin. Dokumentet publikë tregojnë se kontratat e AEY-së, që prej vitit 2004 kanë qenë të vlefshme më shumë se 1 e treta e një miliard dollarëve.... Zoti Diveroli vendosi vlerë më të lartë; ai deklaroi se arrin të fitojë më shumë se 200 milionë dollarë në këtë biznes çdo vit. Shumë oficerë të lartë dhe zyrtarë të qeverisë, të cilët duhet të mbeten anonimë për shkak të investigimit, kanë bërë të qartë se si Z. Diveroli dhe një grup njerëzish të papjekur, të cilët nuk i kanë arritur as të 20-tat dhe pa mbaruar asnjë shërbim ushtarak apo shkollë të ngjashme, futen në një biznes të tillë me përmasa qeveritare. "Shumica prej nesh ngrejnë pyetjen: Si ia kanë arritur të futen në këtë biznes?",- tha një zyrtar nga Departamenti Amerikan i Shtetit.

Një kompani ambicioze

Kryengritjet e rebelëve afganë alarmuan Pentagonin në vitin 2006 dhe njësia amerikane që trajnon dhe mbështet forcat afgane kërkoi një sasi shumë të madhe municioni tek Komanda e Logjistikës së Ushtrisë. Porosia ishte për 53 tipe të ndryshme municionesh: karabina, pistoleta, fishekë, granata dore, raketa, plumba shotgani, murtaje, tankesh e shumë të tjera. Si fillim, forcat afgane kanë përdorur armë të prodhuara në Bashkimin Sovjetik. Kjo do të thoshte se shumica e municionit nga lista e paraqitur duhej të blihej diku jashtë nëpër botë. AEY ishte një nga 10 kompanitë që ka dhënë ofertën për t'u futur në këtë biznes, në fund të shtatorit 2006 dhe pikërisht në fund të afatit kohor të vendosur nga Departamenti i Shtetit Amerikan. Michael Diveroli, i ati i Efraimit, ka themeluar kompaninë në vitin 1999, kur Efraim ishte vetëm 13 vjeç. Për disa vite, kompania punonte me aktivitet minimal dhe Michael Diveroli ishte i vetmi punonjës i kompanisë AEY. Në vitin 2004, AEY fut në skenë Efraim Diverolin, në atë kohë vetëm 18 vjeç, si oficer me 1% të aksioneve. I riu Diveroli, me një eksperiencë të vogël pune në municione kishte punuar më parë në një kompani në Los Angeles, "Botach Tactical", e cila merrej me furnizimin me armë të ushtrisë dhe që ishte në pronësinë e dajës së tij, Bar- Kochba Botach. Z. Diveroli ndërpreu intervistën, kur u pyet për Botach Tactical. Ndërkohë Z. Botach, në një intervistë telefonike tha se të dy, si Michaeli dhe Efraim Diveroli kishin punuar pak kohë për të, por më vonë duke parë intensitetin e kontratave qeveritare për furnizimin me armë, me fillimin e luftës, ata themeluan kompaninë e tyre dhe u ndanë më vete. "Ata më lanë dhe morën tek kompania e tyre edhe një pjesë të klientëve të mi", – tha ai. "Ata sigurisht që thanë: pse duhet të punojmë për Botach, kur mund ta bëjmë vetë këtë punë". Kur Efraim Diveroli u bë pjesë e AEY-së, filloi të bëhej shumë agresiv për të kapur kontratat e qeverisë amerikane. Ai fitoi 126 000 dollarë për furnizimin me municione dhe materiale të Forcave Speciale; të Departamentit të Energjisë, të Agjencisë për Mbrojtjen e Ambientit; për Administratën e Sigurisë dhe Departamentin e Shtetit.

Në vitin 2005, kur zoti Diveroli u bë president i AEY-së, në moshën 19 vjeçare, kompania bënte oferta në të gjitha agjencitë qeveritare për të furnizuar me armë, helmeta, bomba, bateri për makinat X-Ray- për ndihmat amerikane në Pakistan, Bolivi dhe kudo tjetër.

Reputacioni i AEY

Koloneli i moshuar, Amanuddin ka survejuar municionin kinez të vjetër 42 –vjeçar që furnizonte AEY në Afganistan. Kjo kompani ka furnizuar gjithashtu ushtarët amerikanë në Irak, biznes i vlefshëm 5.7 milionë dollarë. Dy zyrtarë amerikanë të përfshinë në kontratën e Bagdatit thanë se AEY krijoi menjëherë një reputacion të keq. "Ata nuk ishin të besueshëm dhe sillnin municion shumë të rrezikshëm"- tha njëri prej tyre, i cili kërkoi që emri i tij të mbahej anonim, pasi nuk ishte i autorizuar të fliste me reporterët.

Nga ajo kohë, presionet kanë arritur deri te jeta e Efraim Diverolit. Në nëntor 2005, një grua e re mori një urdhër për mbrojtje nga ai në "Dade Country Circuit Court". Gruaja në fakt nuk u paraqit në gjyq dhe lidhjet e saj me Diverolin asnjëherë nuk ecën. Por në letrat e gjyqit, gruaja tha se pasi marrëdhëniet e saj me Z. Diveroli u mbyllën, ajo kishte marrë disa mesazhe kërcënuese. Sipas të dhënave, sjellja e tij ndaj kësaj gruaje ishte shumë arrogante. "Herën e parë kur kanë pasur një debat ballë për ballë, ai e ka shtyrë dhe hedhur në dysheme dhe i ka kërkuar të mos ikë". Herë të tjera, sipas saj, Z. Diveroli erdhi në shtëpinë e saj nën efektin e pijes, dhe ka goditur dyer e dritare". Gruaja ka deklaruar në gjykatë se sjellja e tij e ka frikësuar dhe se nuk duhej anashkaluar nga policia. Z. Diveroli foli me shumë bindje në gjyqin e sigurisë. "Unë jam Presidenti dhe i vetmi punonjës zyrtar i biznesit tim" – shkruajti ai në gjyqin e datës 8 dhjetor, 2005. "Biznesi im është i një rëndësie të madhe për vendin, pasi unë jam i licencuar nga mbrojtja e SHBA-së, për të mbështetur luftën kundër terrorizmit në Irak, dhe po bëj ç'është e mundur për të furnizuar trupat me armatime dhe pajisje luftarake".

Kontrata për Afganistanin

Vështirësitë eDiverolit filluan kur AEY po përpiqej të fitonte kontratën më të madhe qeveritare të bërë ndonjëherë. Në 26 nëntor 2006, policia e Miami Beach është thirrur në godinën e tij për të zgjidhur një keqkuptim midis tij dhe të dashurës. Sipas raportit të policisë, ai e ka kërcënuar atë se e ka zhveshur dhe i ka kërkuar të dilte jashtë. Dëshmitarët kanë thënë në polici se Z. Diveroli e ka zvarritur atë më pas nga korridori në apartamentin e tij. Policia e gjeti gruan duke qarë; por ajo para policisë tha se Diveroli nuk e kishte zvarritur, kështu që ai nuk u dënua për këtë. Në datën 21 dhjetor, 2006, policia është njoftuar prapë për të shkuar në shtëpinë e tij, pasi Z. Diveroli dhe zv/presidenti i AEY-s, David M. Packouz, ishin duke u grindur me rojen e parkingut. Sipas policisë, sherri filloi pasi roja refuzoi t'i jepte Z. Diveroli çelësat e tij dhe Diveroli hyri në garazh për t'i marrë ato me forcë. Një dëshmitar tha se Diveroli dhe Packouz kanë qëlluar mbi rojen; policia kishte fotografuar burrin, mbi të cilin dukeshin qartë shenja dhune në kurriz dhe në fytyrën e tij. Kur policia kërkoi Diverolin, ata panë se patenta e tij ishte me moshë 4 vjet më të madhe dhe kjo me synimin për të blerë alkool, pasi mosha e tij ishte minorene. Ditëlindja e tij ishte një ditë më parë. "Mua nuk më duhet më kjo patentë" – tha ai në polici. "Tani jam 21 vjeç". Zoti Diveroli është akuzuar për prapësira, krime, agresivitet dhe falsifikim dokumentesh. Akuzat e tij e vunë biznesin e tij në rrezik. Z. Diveroli kishte një licencë me SHBA-në, e cila duhej për punën e tij. Me një akuzë për krim, licenca mund të anulohej. (Z. Packouz gjithashtu ishte i mbushur me akuza, por më vonë ato u hodhën poshtë; ai refuzoi të intervistohej për këtë. Për të shmangur ndonjë kundërshti në raportim, Z. Diveroli u fut në një qendër rehabilitimi në Maj 2007, gjë që e shpëtoi atë nga gjyqi). Një i afërm pagoi për Diverolin 1000 dollarë si garanci, pasi kontrata e tij për furnizimin me armë të Afganistanit po konkretizohej.

------------------------------------------------------------------------


 NYTIMES/ Investigimi i gazetës prestigjoze për kontratën e kompanisë amerikane me Shqipërinë për armët në Kabul

Pentagoni bllokon kontratën me AEY

Biznesi i armëve në Shqipëri i kompanisë që lulëzoi pas vendimit të SHBA për të furnizuar Irakun dhe Afganistanin.

Që prej vitit 2006, kur kryengritjet afgane u intensifikuan, qeveria e Afganistanit u bë e varur nga ushtria amerikane dhe mbështetja u ofrua më shumë në luftën kundër Al- Qaedas dhe Talebanëve. Por për të armatosur forcat afgane, të cilat kanë qenë edhe udhëheqësit e kësaj lufte, ushtria amerikane ka kërkuar ndihmën e një kompanie të udhëhequr nga një 22-vjeçar. Me një kontratë nga SHBA, që vlente 300 milionë dollarë, kompania AEY Inc., e cila operon e paregjistruar me një zyrë në Miami Beach, u bë furnitori kryesor i ushtrisë afgane dhe forcave të policisë. Që atëherë, kompania ka furnizuar municion që është shumë i vjetër, mbi 40 vjet, dhe i demontuar nëpër arka. Municioni është vëzhguar nga vetë gazetarët e "Neë York Times", ndërkohë që është konfirmuar edhe në intervistat me zyrtarë amerikanë dhe afganë. Shumica e municioneve ka ardhur nga rezervat e vjetra të bllokut komunist dhe është konsideruar i pasigurt dhe i pavlefshëm nga Departamenti amerikan i shtetit dhe nga NATO. Për ta asgjësuar këtë municion të rrezikshëm për jetën e njerëzve, janë vënë në dispozicion miliona dollarë. Në blerjen e municioneve, kontraktori ka punuar gjithashtu me ndërmjetës dhe një kompani demontimi, që në listën e rezervës federale rezulton si kompani ilegale e lidhur me trafikimin e armëve. Për më tepër, miliona nga këto pushkë dhe armatime janë prodhuar në Kinë, duke e qenë kështu të ndaluara sipas ligjit amerikan.

Kontrata në Shqipëri

Presidenti i kompanisë, Efraim E. Diveroli, është regjistruar fshehtaz në një bisedë që tregon qartë korrupsionin në blerjen e më shumë se 100 milionë armatimeve në Shqipëri. Këtë javë, pas hetimeve mbi performancën e kompanisë AEY nga 'The Times', Ushtria mënjanoi kompaninë nga çdo lloj kontrate federale dhe tha se Diveroli i kishte mashtruar, duke thënë se armët ishin hungareze dhe jo kineze. Zoti Diveroli, i kontaktuar me telefon në një intervistë tha se ai nuk kishte dijeni për këtë ngjarje. Por problemet me municionin ishin evidente në vende si Naëa, Afganistan, një vend afër kufirit me Pakistanin, ku një zv/kolonel afgan bëri ekspertizën e arkave me fishekë dhe armatime. Menjëherë pasi municioni kishte arritur atje, arkat shpërthyen dhe municioni doli jashtë, duke u zbuluar se ishte me të vërtetë municion i prodhuar në Kinë në vitin 1966. "Ky ishte municioni që ata na jepnin për të luftuar" – tha koloneli Amanuddin, i cili si shumë të tjerë afganë ka vetëm një emër. "Ky municion na bëri të shqetësoheshim, pasi ishte shumë i vjetër dhe municioni pas shumë dekadave bëhet më pak i fuqishëm dhe shumë më pak i sigurtë",-tha ai.

AEY është një kompani mbrojtjeje e panjohur më parë, e cila ka lulëzuar që prej vitit 2003, kur Pentagoni mori vendimin të shpenzojë miliarda dollarë për të trajnuar dhe dërguar forca në Afganistan dhe Irak. Është një kompani e dalë nga errësira dhe duket se është një sukses i pashembullt i administratës së Bush-it dhe strategjisë së tij së luftës. Duke hetuar mbi të kaluarën e kompanisë AEY, nëpërmjet intervistave të bëra në shumë vende të botës, duke investiguar mbi shumë dokumenta konfidencialë qeveritarë dhe duke ekzaminuar një pjesë të municionit, u bë e qartë se "ushtria", nën presionin e lartë të Pentagonit për të furnizuar trupat afgane me municion, lejoi një kompani të pakonsoliduar të futej në botën e errët të tregtisë ndërkombëtare të armëve. Kjo kompani arriti të futej lehtësisht në këtë treg me ndihmën e Pentagonit, me një kontratë të shkruar në mënyrë të paqartë dhe me pak kufizime. Pas pezullimit të punës, AEY është nën investigim nga Departamenti i Mbrojtjes dhe nga forcat e Imigrimit, rreth cilësisë dhe origjinës së municioneve që ajo furnizonte, si dhe për korrupsion e tregti të jashtëligjshme. Zoti Diveroli, në një intervistë të shkurtër telefonike hodhi poshtë zërat për mashtrime: "Unë e di që kompania ime bën çdo gjë shumë mirë"- tha ai. Ai gjithashtu sugjeroi që aktiviteti i tij të mos bëhej objekt publik. "AEY është duke punuar nën një projekt të Departamentit të Mbrojtjes. Unë nuk dua të flas për detajet" – tha ai. Pyetjet në drejtim të tij, ai ia dha një avokati, Hy Shapiro, i cili ktheu këtë përgjigje me e-mail: "Ndërkohë që AEY po punon me shumë intensitet për të përmbushur detyrimet që ka sipas kontratës me Ushtrinë Amerikane, drejtuesit nuk kanë kohë për t'u ulur në diskutime për detaje". Si pjesë e pezullimit të punës në kompaninë AEY, as Diveroli dhe as kompania e tij nuk mund të marrin më përsipër punë nga shteti federal, derisa të zgjidhen lidhjet e tij me Ushtrinë e USA. Por atij mund t'i lejohet të furnizojë municionin që ka në kontratë për Afganistanin, sipas një ligji ndërkombëtar të ushtrisë. Nga ana tjetër, ish-ministri i Mbrojtjes, Fatmir Mediu, i cili la detyrën e tij si ministër pas shpërthimit të depos, nuk pranon korrupsionin në shitjen e armëve.


28 Mars 2008

Një dosje e zhdukur e Sigurimit të Shtetit dhe vepra e shokut Sali në Gërdec

Në kohën e komunizmit, në fund të viteve gjashtëdhjetë, kur me imitimin e Revolucionit Kulturor Kinez në Shqipëri, filloi një fushatë për ta mbushur vendin në çdo cep me parulla ideologjike, një shkrues parullash, në një rreth të Shqipërisë së Jugut, për shkak të punës së gjatë e të lodhshme, deri edhe natën, me ndriçim të posaçëm, bëri një gabim, duke shkruar një parullë.Atëherë porsa kishte dalë vepra nr. 1 e Enver Hoxhës dhe po shkruheshin parulla me përmbajtje “Të studiojmë me laps në dorë veprën e shokut Enver”.

Shkruesi i parullave në fjalë, kur shkroi këtë parullë, harroi gërmën “p” tek fjala “veprën”, të cilën e kishte shkruar me dy “ë”, sipas dialektit të krahinës së tij (atëherë nuk kishte dalë drejtshkrimi i gjuhës shqipe) dhe parulla, që shkruhej me germa kapitale doli kështu: TË STUDIOJMË ME LAPS NË DORË VËRËN E SHOKUT ENVER. Fjala “vërë” në një nëndialekt të toskërishtes ka kuptimin “vrimë”, ose siç thuhet në gegërisht: “birë”, “brimë”. Pra, dilte sikur shqiptarët ftoheshin të studionin vrimën e prapanicës së shokut Enver me laps në dorë, duke fituar fjala “laps” në këtë rast kuptimin figurativ të organit seksual mashkullor. E shkruara u vu re në moment nga spiunët dhe autori u arrestua nga Sigurimi i Shtetit, ashtu siç ishte me “laps” në dorë, dhe parulla u vu në ruajtje nga policia si element i veprës penale, pasi u mbulua që të mos shihej nga njerëzit. Kryetari i Degës së Punëve të Brendshme të Rrethit (shefi i Sigurimit të Shtetit në rreth), duke e kuptuar se kjo çështja e “vërës” ishte shumë delikate dhe mund të shndërrohej në një “vërë të zezë” të kobshme, si ato kozmike, që ta thithte edhe atë vetë, vuri në dijeni Ministrin e Punëve të Brendshme dhe Sekretarin e Parë të Partisë të Rrethit (vëra e shokut Enver ishte para së gjithash kompetencë e partisë), i cili raportoi në Tiranë, në Komitetin Qendror. Para se të vinte ndonjë udhëzim nga Tirana, kryetari i zellshëm i Degës së Brendshme, duke dashur t’ i marrë të gjitha masat e sigurisë që të mos thithej nga “vrima e zezë” e kësaj çështjeje, e kishte bërë shkruesin e parullave të pranonte se ishte pjesëtar i një grupi agjenturor të lidhur me CIA-n, që kishin si detyrë të njollosnin figurën e shokut Enver, dhe të tregonte edhe bashkëpunëtorët, nga shtresat e deklasuara. Kryetari i degës së Brendshme priste që nga qendra të vinte udhëzimi për t’ u bërë një gjyq shembullor, ku të jepej një dënim i rreptë, që do t’ u shërbente si mësim të gjithë atyre që nën zë përgojonin udhëheqësin për vesin e pederastisë që kishte pasur që në rini dhe që thuhej se e ushtronte ende. Por, për habinë e kryetarit të Degës së Punëve të Brendshme nga Tirana erdhi porosia që fajtori të lirohej, dosja e hapur për të dhe materialet e saj të asgjësoheshin, dhe suvaja e murit ku ishte shkruar parulla të kruhej dhe muri të risuvatohej dhe atje të rishkruhej parulla kështu: TË STUDIOJMË VEPRËN E SHOKUT MAO CE DUN. Është e qartë se Enver Hoxha, të cilit sigurisht që i kishte shkuar fjala për atë që kishte ndodhur, kishte menduar se veprimi më i mirë do të ishte që çështja të mbyllej, se çdo mënyrë tjetër veprimi do ta dëmtonte më tepër. Sa për fajtorin me të merreshin në një mënyrë tjetër. Duke u rishkruar parulla me emrin e Mao Ce Dunit, edhe jehona e ngjarjes do të projektohej tek udhëheqësi kinez, duke mbetur larg vërës së shokut Enver. Por kjo ngjarje sigurisht që e bëri pak Enver Hoxhën të reflektonte. Ai e dinte mirë se përfolej si pederast, madje si pedofil, tek ata që e njihnin mirë brenda vendit dhe tek emigracioni antikomunist shqiptar në Perëndim. Me ato mënyra misterioze që përhapen gjëra të tilla në diktaturë ky lajm ishte përhapur dhe ishte në mendjen e një pjese të madhe të njerëzve, të cilët dashur pa dashur i shqyrtonin nga kjo pikëpamje veprimet e udhëheqësit. Enver Hoxha kishte obsesionin se çdo gjest i tij shqyrtohej nga kjo pikëpamje, prandaj pothuajse nuk merrte kurrë në krahë dhe të përkëdhelte djem të vegjël, por vetëm vajza.

Enver Hoxha e dinte se shqiptarët ishin marrë dhe në një farë mënyrë ende merreshin me studimin e vërës së tij, prandaj mënyra më e mirë për ta zgjidhur këtë çështje ishte që t’ i bënte shqiptarët të hapnin dhe të studionin vëra të tjera, gjithandej vendit. Ju gjej unë vëra për të studiuar juve, ka menduar ai, me atë mënyrën e tij diabolike për t’ i përdorur gjërat në mënyrë të dyfishtë, u bëj unë ta hiqni mendjen nga vëra ime e ta çoni në vëra të tjera me të cilat do t’ u gjejë belaja sot e për 100 vjet. Kështu, i vuri shqiptarët të hapin tunele (vëra) ushtarake gjithandej vendit, deri edhe në nëntokën e qytetit të Tiranës. Pjesën më të madhe të këtyre tuneleve i mbushi me municion të të gjitha llojeve. Pjesa më e madhe e këtyre tuneleve u hapën pas spastrimeve që u bënë në ushtri në vitet 1974-1975, nuk është e rastit që e gjithë kjo u bë pas eliminimit të ushtarakëve vërtet profesionistë dhe të zotë, të cilët do të ishin sigurisht skeptikë për këtë marrëzi. Gjeneralët, si ushtarakë profesionistë, të dalë nga një shkollë shumë serioze ushtarake si ajo ruse, e kuptonin se Shqipëria e vogël nuk mund të rezistonte në luftë kundër një superfuqie, e aq më pak kundër një koalicioni superfuqish siç thoshte Enver Hoxha, dhe se përgatitjet për luftë të vendit kishin sens veç nëse vendi do të rezistonte në kuadrin e një fronti më të madh dhe me ndihmë të huaj.



Enver Hoxha i spastroi këta dhe i zëvendësoi me njerëz të dalë nga shkollat ushtarake shqiptare ku mësohej strategjia enveriane, sipas së cilës populli shqiptar me tunelet (“vërat”) e shokut Enver do të mundte NATO-n dhe Traktatin e Varshavës njëkohësisht. Shqiptarët hoqën keq për vite të tëra për t’ i hapur “vërat” e shokut Enver (tunelet), pastaj për t’ i mbushur “vërat” e shokut Enver me municion të të gjitha llojeve, në sasi aq të madhe sa do të mjaftonte për të bërë 10 vjet luftë (5 vjet me NATO-n dhe 5 vjet me Traktatin e Varshavës). Ende dhe sot mbetet mister se sa njerëz, ushtarë, oficerë, punëtorë, u vranë gjatë hapjes së këtyre tuneleve që bëhej me metodë tashmë primitive, me shpërthim dinamiti, si dhe transportit të municioneve, apo mirëmbajtjes së tyre. Dihet se janë shumë më tepër se ata që janë vrarë në Gërdec, Qafë-Shtamë etj. Kur erdhën ndryshimet në vitet 1990-1991, shqiptarët menduan se më në fund shpëtuan nga “vërat” e Enver Hoxhës. Por nuk ishte e thënë. Tashmë doli problemi tjetër që “vërat” e Enver Hoxhës duheshin zbrazur pasi ishin mbushur, se ishte e rrezikshme të mbeteshin të mbushura, pasi njerëzit mund ta merrnin municionin, bombat, apo lëndën plasëse dhe ta përdornin për keqbërje, ose ta trafikonin. Tashmë me studimin e vërave të shokut Enver do të merrej NATO, që i vuri detzrë Shqipërisë që për të hyrë në aleancë duhej të bënte demilitarizimin, pra t’ i zbrazte vërat e shokut Enver nga municionet me të cilat ishin mbushur, duke i çmontuar, shitur, deri edhe duke i shkatërruar ato. Pushtetarëve shqiptarë të të dy krahëve, si të PS, ashtu dhe të PD, u pëlqyen më tepër dy mënyrat e para, pra shitja dhe çmontimi, pasi ato ishin fitimprurëse. Kështu, të dy palët kur ishin në pushtet u vunë të zbrazin “vërat” e shokut Enver duke shitur armë e municione ku të mundnin nëpër botë, si dhe duke çmontuar sa të mundnin për të shitur skrap, barut etj. Shqiptarët e shkretë dhe të varfër, që njëherë e pësuan duke hapur dhe mbushur vërat e shokut Enver, tashmë e pësuan duke i zbrazur, siç e tregoi Gërdeci. Krateri i Gërdecit është VË(P)RA e shokut Sali, e bërë pasi ky studioi me laps në dorë VË(P)RAT e shokut Enver, për 22 vjet si anëtar dhe sekretar organizate i PPSH. Shoku Sali e bëri VË(P)RËN e tij me një funksion të dyfishtë, si shoku Enver, duke qenë funksioni i dytë në përmbushje të vesit. Në fakt askush nuk po merrej me VË(P)RËN e shokut Sali, kështu që ai nga kjo anë nuk kishte arsye që të bënte atë që bëri. Por vesi i shokut Sali ishte kupiditeti, lakmia për pasurim, të cilin Enver Hoxha gjithashtu e kishte, por duke qenë se e kishte gjithë Shqipërinë pronë personale të përjetshme, nuk kishte nevojë të bënte ato që bënë politikanët që erdhën pas tij, në kohën e pluralizmit. Opozita, me Edi Ramën në krye, pasi e studioi “me laps në dorë” VË(P)RËN e shokut Sali në Gërdec, konkludoi dhe kërkoi, me të drejtë, që përgjegjësia e shokut Sali është aq e madhe sa ai duhet që të japë dorëheqjen dhe të shkojë në burg. Por duket se opozita nuk e kupton se shoku Sali nuk është gjë tjetër veçse individi kuintesencial i së majtës tradicionale shqiptare, me origjinë komuniste, çka PS sot e mbron si vlerë. Sali Berisha ka lindur në 15 tetor 1944, vetëm 20 ditë para se regjimi komunist të vendosej në Tropojë, dhe vetëm 44 ditë para se regjimi komunist të vendosej në gjithë vendin. Pra, Berisha ishte një individ me trurin tabula rasa kur u vendos regjimi komunist. Ai do të formësohej në mjedisin shoqëror dhe shkollat e Shqipërisë komuniste, duke qenë një produkt i pastër i makinës shtetërore të prodhimit të njeriut të ri komunist. Në kraterin e Gërdecit u tret dhe tradita e së majtës komuniste, e ruajtur si vlerë nga PS, si dhe çdo vlerësim pozitiv për Enver Hoxhën. Me Berishën si politikan, në kraterin e Gërdecit merr fund dhe truku politik i Ramiz Alisë i shndërrimit të partisë së Enverit, PPSH, në PS, thjesht duke ndryshuar emrin, dhe se në Gërdec mori fund dhe ngrehina e së majtës, ashtu siç e ndërtoi Ramiz Alia në 1991, dhe se duhet një formulë e re. Tashmë në Gërdec kanë ardhur ekspertë amerikanë për të studiuar VË(P)RËN e Saliut dhe të Mediut. Gjëja e parë që duhet të kuptojnë amerikanët duke studiuar kraterin e Gërdecit është se mori fund skema politike që ata kanë bërë së bashku me Ramiz Alinë për Shqipërinë, në 1990, dhe ku ka një rol dhe Edi Rama. Edi Rama tashmë i ka çuar punët në atë pikë në PS si autokrat, saqë njerëzit atje sillen sipas parimit: TË STUDIOJMË VEPRËN E SHOKUT EDI. Por, duke ditur se Edi Rama në publicistikën e vet të dikurshme ka shprehur me një lloj cinizmi snob, që ai atëherë e paraqiste si sens modern, gjëra që shtojnë rreth tij përfoljet si ato për shokun Enver, si homoseksual, atëherë mbetet të shohim se çfarë do të bëjë Rama që t’ i largojë shqiptarët nga mendimi: TË STUDIOJMË VË(P)PRËN E SHOKUT EDI.

Kastriot Myftaraj

6 arsye pse presidenti duhet të kërkojë arrestimin e Berishës

Ngjarja e rëndë e Gërdecit, precipitoi me një krim tipik kriminal në llojin e vet, nisur nga motive financiare, të grupeve të pista të interesave mafioze, të cilat ishin dhe mbeten të lidhura me fijet e njerëzve të lartë të pushtetit aktual që drejtohet dhunshëm dhe pa asnjë përgjegjësi, nga shefi i këtij pushteti banditesk, Sali Berisha. Tragjedia është “arritje” e qeverisë aktuale të “duarve të pastra”, ata që drejtojnë dhe menaxhojnë “qeverinë shpk”, të komanduar nga (S)ali Baba, nga ministri i i tij i përkëdhelur Fatmir Mediu, nga ministri i tij i piramidave,Ridvan Bode dhe nga lukunia e hajdutëve të këtij pushteti. Kryeministri i këtij vendi, Saliu i vitit 1997, duket se nuk ka zënë mend nga tragjeditë e krijuara prej qeverisjeve dhe opozitave të tij, përgjatë 17 vjetëve. Këtë marrëzi të tij të radhës, që nuk ka lidhje fatkeqësie me familjen Berisha, por direkt me shoqërinë shqiptare, duket dhe mendojmë, se ka ardhur momenti që ta “kryqëzojë” shteti. Rrugë tjetër nuk ka. Dhe këtë rrugë, të dobishme për shpëtimin e shoqërisë shqiptare nga ky individ megaloman, demagog, mashtrues dhe ushtrues dhune sistematike gjatë drejtimit të pushtetit dhe opozitës, ka detyrimin kushtetues, që ta ta “bllokoj” Presidenti i Republikës, zoti Bamir Topi, duke i vënë “byzylykët” këtij aventurieri lodhës për shqiptarët, që njeh si të vetmen normë publike, qeverisjen sipas “kodit zakonor bajraktar”, duke shpërfillur institucionet e shtetit, të pushtetit dhe ligjvënien. Nuk e dimë nëse kreu i shtetit Topi do të përmbush këtë detyrim kushtetues, si president i republikës, si Komandant i Përgjithshëm i Forcave të Armatosura, si kryetar i këshillit të Lartë të Drejtësisë, por dimë faktin, që ish-shefi i tij politik Sali Berisha duhet të përgjigjet përballë ligjit. Edhe pse ai ka krijuar shumë drama njerëzore dhe ekonomike për këtë vend e për këtë popull, nuk ka dhënë asnjehërë llogari, as në mënyrë protokollare e jo më ligjore. Tashmë gjendemi në një moment, që jo vetëm xhepistët e autobusëve të linjës “kombinat-Kinostudio”, por dhe zyrtarët dhe politikanët e lartë të vendit, duhet të gjenden përballë ndëshkimit të ligjit, pa asnjë tolerancë. Sepse, gjendemi në mënyrë të shfrenuar, përballë aferave korruptive, interesave financiare dhe poseduesve e firmave të armëve, të rrugëve, të shkollave, të spitaleve etj., që Berisha i ka bërë “kumbarë” në aktivitetin e tij dhe të familjes së tij, për të përfituar sa më shumë miliona dollarë. Rasti konkret, kur presidenti i Republikës duhet të ndërhynte fuqishëm është shpërthimi dhe humbja e jetëve të qindra punonjësve, që rropateshin brenda fabrikës vrasëse për një copë bukë. Normalisht, ne shqiptarët jemi mësuar me tragjedi të rënda deri të këtij lloji, shkak i të cilave është vetëm qeveria e Berishës. Por nuk ka patur asnjëherë rezultat konkret, përkundrazi, ka patur vetëm fjalë boshe që dalin nga zyrat e pushtetit dhe “avullojnë” shumë shpejt. Kështu po ndodh realisht këto ditë, pas tragjedisë së Gërdecit, ku nuk dihet, se sa jetë njerëzish janë zhdukur. Kryeministri shqiptar Sali Berisha, njeriu i cili mendon, se ka nën kontroll këtë vend dhe që po konfirmohet, se po e përdor si sulltanat të tij, vazhdon të jetë pjesë e shkaktimit dhe mbulimit të krimit të ndodhur në Gërdec. Në fakt, përballë këtij realiteti, që denoncon “dorën” e Berishës brenda skandalit dhe këtij krimi të rëndë, që tronditi dhe mbarë botën, kryeministri duhej të jepte dorëheqjen e padiskutueshme. Ai nuk po e bënë këtë akt të fundit që i ka mbetur, për t’ua servirur shqiptarëve të lodhur prej tij dhe politikave të tij dështake e të qëllimshme, për të mbajtur peng politikën. Berisha deklaroi, se nuk dinte asgjë në lidhje me katastrofën ushtarake të Gërdecit. Kjo është absurde. Si është e mundur, që kryeministri i një vendi, nuk di se çfarë bëhet me ushtrinë e tij? Si është e mundur, që kryeministri i një vendi, të ketë të implikuar të birin, në afera të tilla, me pasojë krimin njerëzor dhe të hiqet sikur nuk di asgjë?! Këtyre pyetjeve duhet t’u jap përgjigje emergjente, Komandanti i Përgjithshëm i Forcave të Armatosura Shqiptare, presidenti i Republikës, zoti Bamir Topi, qëndrimi i të cilit, nuk duhet të jetë shpërfillës. Presidenti duhet të jap urdhër, për arrestimin urgjent, të kryeministrit Sali Berisha, për 6 arsye madhore:
1. Berisha ka lejuar, që nën qeverisjen e tij, të bëhet trafik armësh dhe kjo është e konfirmuar nga faktet e denoncuara publikisht.
2. Berisha, për shkak të këtij trafiku armësh edhe duke prishur embargo ushtarake, ka lejuar, që ky trafik të bëhet shkak për shpërthim municionesh, në një zonë masive të banuar të Tiranës.
3. Berisha,vazhdon të mbulojë krimin, duke mohuar dijeninë për ekzistencën e një qendre të tillë trafiku, të asgjësim-tregtimit të municioneve.
4. Berisha, për shkak të lidhjeve me këtë biznes të pisët dhe me rrjetin e mafies së tij, ka lejuar që në Aeroportin Civil “Nënë Tereza”, ky rrjet, në kundërshtim me ligjin, të transportoj materiale ushtarake kontrabandë, me cilësimin “Trafiqe të rënda”.
5. Berisha ka fshehur në seancën parlamentare, lidhjet e djalit të tij, me rrjetin mafioz të trafikut të armëve dhe municioneve.
6. Berisha, për shkak të lejimit të këtij trafiku, ka shkaktuar afro 130 viktima në njerëz (deri tani 21 të deklaruar) dhe dëmtimin e afro 3000 shtëpive dhe bizneseve, si dhe ka lënë gjendje, 25 kilometër katrorë zonë të militarizuar me predha.

Sali Berisha, në pranga për krimin shtetëror të Gërdecit

Nga Spartak BRAHO - Ngjarja e rëndë e Gërdecit, vrasja me dashje e mbi 20 qytetarëve ,plagosja e qindra të tjerëve dhe dëmi qindra milion euro, tentativat për t’ju fshehur krimit ,manipuluar apo zhdukja e provave dhe kërcënimet ndaj medias dhe protestuesve ne Vorë janë flagrante.
Falë medias dhe strukturave të tjera po zbulohen çdo ditë fakte e prova të reja.
Tre arrestimet e atyre që vetëm hapin ciklin kriminal të biznesit vrasës, apo I bishtave të kartelit mafioz që përgatiti, realizoi këtë tragjedi kombëtare, nga Prokuroria deri tani janë qesharake.Janë të pamjaftueshme edhe “ftesat” për të thirrur FBI-në në ndihmë të hetimit nga zonja Prokurore e Përgjithshme. FBI-ja, CIA, Pentagoni Qeveria amerikane apo ambasada kanë kohë dhe tashmë janë shprehur se do veprojnë, pasi s’kanë më durim të shikojnë “marifetet”e kartelit kriminal të tregtisë së armëve me në krye Sali Berishën.
Çështja është pse nuk veprojnë me shpejtësi, por edhe me kujdes organet tona të gjurmim-hetimit, kur krimi i rëndë dhe pasojat janë flagrante, kur dihen edhe autorët?
Tashmë kemi parë të dorëzuar vetëm Ministrin e Mbrojtjes i cili e ka kuptuar situatën në të cilën ndodhet. Ai e kuptoi se edhe Kryeministri e “shiti”,por ndërkohë hierarkët e lartë të ushtrisë janë “zhdukur”!! Ushtria, mbrojtja dhe siguria e vendit, armatosja apo çarmatosja, militarizimi apo çmilitarizimi dhe të gjitha aktivitetet që zhvillohen në këtë kuadër e në këtë funksion janë monopol i vetëm i shtetit, ku Presidenti si komandant i përgjithshëm, dhe Kryeministri si i ngarkuar direkt me drejtimin e tyre, së bashku me Ministrin e Mbrojtjes (citoj nenin 169/1 të kushtetutës)- kanë për detyrë të monitorojnë çdo gjë në fushën e Mbrojtjes. Shit-blerja,tregtimi,marrëveshjet, transaksionet, lëvizjet, vendosja, zhvendosja, ruajtja, përqendrimi,apo mënyra e përdorimit,të armëve dhe municioneve pra krejt inventari i kësaj pasurie shtetërore,apo më tepër edhe një proces i rrezikshëm si ai i demolimit të armatimit, janë procese që zhvillohen siç i ka parashikuar ligji, nën ndjekjen dhe kontrollin e strukturave shtetërore të ushtrisë.
Por çfarë ka ndodhur me qeverinë shqiptare? Berisha justifikohet se Qeveria e tij nxori për ketë qëllim një Vendim në 15/03/2008 ku Qeveria kishte parashikuar këto rregulla. Por kush e kontrolloi zbatimin e tij?Ajo tërë këto funksione ja la në dorë një apo disa kompanive private të dyshimta dhe mafioze.
Qëllimi?!-realizimi i një afere korruptive shit-blerje armësh apo skrapi.
Pasojat?!-Tragjike në aspektin e humbjeve materiale e njerëzore, por tragjike edhe në aspektin politik e moral.
Një aradhë e tërë shtetarësh, politikanësh, zyrtarësh, partish me në krye Sali Berishën Kryeministër më e pakta janë përzier direkt apo me mosveprime në këtë krim shtetëror, pasi mafia është bërë ortake me qeverinë dhe në rastin konkret i është imponuar asaj.
Deri tani, në daljet publike si edhe në Kuvendin e Shqipërisë, Berisha dhe Mediu kanë pranuar atë pjesë të krimit që lidhet me mos veprimin, me neglizhencën, me formën e padijenisë etj. Qofte edhe kaq, asnjë shtetar serioz nuk mund te justifikohet se nuk njeh Kushtetutën, se nuk njeh ligjet, se nuk njeh urdhrat apo udhëzimet, se “ ja kane fajin te tjerët , paraardhësit” etj. Një kryeministri serioz nuk i lejohet te shkele kushtetutën nga pakujdesia, se nuk i njeh atë dhe ligjet. Ne çdo rast, me dashje apo pakujdesia, kur ai i shkel ato, shpërdoron detyrën, pasi nuk ka ushtruar funksionet me te cilat është ngarkuar ti kryejë. Qofte edhe për kaq, kur këto shkelje apo shpërdorim te detyrës nuk kane sjelle pasoja, më e padiskutueshme është largimi dhe dorëheqja nga detyra dhe funksionet.
Por ngjarjet e Gërdecit dhe pasojat e renda tragjike që lidhen me to, rrjedhojë e këtyre shkeljeve te renda ne ushtrimin e detyrës dhe funksioneve nuk kalohen me dorëheqje. S’ka imunitet politik apo ligjor qe ti mbroj ato. Po le të vijmë tek akuza që rëndon sot tek Berisha Kryeministër ( themi sot, pasi nuk e dimë çdo dalë nesër). Berisha nuk mund të përgjigjet për ato akuza që ka ngritur prokuroria për Pinarin, Delijorgji etj, “për shkelje të rregullave të trajtimit të municioneve”! Ai përgjigjet dhe duhet të përgjigjet për shkelje të rënde te Kushtetutës, te ligjit “ Për organizimin dhe funksionimin e Këshillit të Ministrave”, “ Për forcat e armatosura”, “ Për strategjinë e sigurisë dhe mbrojtjes kombëtare” etj, duke shpërdoruar rëndë detyrën si Kryeministër pasi ato kanë sjelle pasoja të renda tragjike, nder të cilat vrasjet masive te shtetasve, humbjet materiale të pasurisë te tyre dhe të pasurisë shtetërore.
Neni 169/1 i Kushtetutës së Shqipërisë e ngarkon Kryeministrin dhe Ministrin e Mbrojtjes të ushtrojë drejtimin direkt te forcave te armatosura, detyrë kjo e deleguar ne kohe paqe për ta nga Presidenti i Republikës.
Neni 102 i Kushtetutës e ngarkon kryeministrin të sigurojë zbatimin e legjislacionit dhe të politikave të miratuara nga Këshilli i Ministrave si dhe të kontrollojë çdo hallkë të punës së Ministrave apo të insitucioneve të tëra.
Edhe ligjet funksionale të Këshillit të Ministrave, Forcave të armatosura, të strategjisë ushtarake e ngarkojnë Kryeministrin me detyra specifike në fushën e organizimit dhe kontrollit të veprimtarisë të strukturave ushtarake. Por a i ka zbatuar Berisha këto detyrime kushtetuese dhe ligjore? Prognoza dhe analiza e deri tanishme pa dyshim që thotë jo. Dhe këtë fakt ai e ka pohuar vetë. Çështja është se Berisha është problematik i rrezikshëm nga pikëpamja ligjore, se ai po përpiqet ta shpërndajë përgjegjësinë e krimit dhe pasojat tragjike që rrjedhin prej tij. Se ai po justifikohet me padijeninë dhe paditurinë e tij, me mos funksionimin e strukturave vartëse të tij etj. Apologjia justifikuese e tij fsheh dhe tendencën për të zvogëluar përgjegjësinë e pse jo edhe për të bërë presion e manipuluar provat. Rrethimi policor i Vorës prej një jave dhe presioni ndaj medias dhe njerëzve që protestojnë atje nga deputeti i zonës e njëkohësisht Kryetari i Grupit Parlamentar te PD, Astrit Patozi, e dëshmojnë këtë.
Në këto kushte ( pa dashur të ndikojë në punën e Znj Ina Rama si Kryeprokurore apo Prokurorëve të sapo emëruar që merren me hetimin e ngjarjes ) është e domosdoshme që të sygjerohet që ata të mos merren vetëm me “ çirakët”. Berisha është “Ustai” i madh i tyre. Ai duhet të ulet në gjunjë me duar përpara Prokurorëve për të dhënë llogari. Vetëm ligji do ta pastrojë politikën.
Kohët kanë ndryshuar po ashtu dhe rrethanat. Berishën nuk e shpëton dot tani as ndonjë amnisti e stisur si ajo e vitit 1997 as zemërgjerësia e Nanos e vitit 1998 e as ndonjë “ aleat” që i rreh shpatullat në këto ditë qameti.

E vërteta e aferës së pistë Shkëlzen Berisha-Kosta Trebicka dhe “Oliver North” në Washington

Në intervistën e Kosta Trebickës të botuar dje në gazetën “Shekulli”, ky i fundit, që nga SHBA, ku gjendet, bënte një tërheqje në akuzat ndaj djalit të kryeministrit Berisha. Kosta Trebicka në intervistën e djeshme i përgjigjej kështu pyetjes për këtë çështje: “Me Shkëlzen Berishën jam takuar, pasi e kam kërkuar unë Shkëlzenin që të takoheshim, pas zërave që qarkulluan. I thashë që emri i tij ishte përdorur në këtë takim, por zoti Shkëlzen më tha që nuk ishte takuar me asnjërin prej personazheve. Aty ndodhi që Shkëlzeni më kërkoi ballafaqim qoftë me Diverolin, qoftë me Aleksin, sepse ishte i sigurt që ishte i pafajshëm.Unë e besova që ishte i pafajshëm dhe nuk i rashë mbas këtij muhabeti”. (cituar sipas: gazeta “Shekulli”, 21 mars 2008, f. 5) Kjo tërheqje e Kosta Trebickës nuk mund të ketë ardhur se ky i fundit është kërcënuar, se ai gjendet në SHBA dhe mund të vihet në mbrojtjen e autoriteteve federale atje, por ka ardhur se si Kosta e ka kuptuar se është më mirë që të ndërpresin luftën e fjalëve, se mund të zbulohen gjëra që të dy palët nuk duan të zbulohen. Se në këtë skandal bëhet fjalë për dy linja të pista tregtie armësh, të cilat kanë dashur të nxjerrin përfitime abuzive nga shuma e akorduar prej Pentagonit, prej 298 milion USD për të blerë municione të ndryshme për forcat e sigurisë së Afganistanit. Sipas njoftimit të dhënë në faqen on-line të Pentagonit në 17 mars 2007, kompanisë AMY, me qendër në Miami Beach, Florida, iu akorduan 48.7 milion USD, si pjesë e kësaj shume, për të blerë municione. Pentagoni sugjeroi Shqipërinë si vendin ku duhej të bliheshin municionet. Në këtë pikë në Shqipëri dhe në drejtim të Shqipërisë krijohen menjëherë dy skema abuzuese. Le t’ i marrim gjërat me radhë, për të shkuar deri tek e vërteta në këtë labirint abuzimesh. Kosta Trebicka, në intervistën e djeshme tek “Shekulli” pyetet: “Zoti Trebicka, cili është roli juaj në kontratën që kompania AEY kishte me MEICO-n për furnizimin me municion të ushtrive aleate në Afganistan”. (cituar sipas: gazeta “Shekulli”, 21 mars 2008, f. 5) Siç e shikoni gazetari i “Shekulli” është krejt injorant për çështjen dhe nuk e di se bëhet fjalë për furnizimin e forcave afgane të sigurisë, siç thuhet dhe në faqen on-line të Pentagonit, dhe jo të forcave të koalicionit ndërkombëtar në Afganistan. Por ajo që na intereson është përgjigja e Kosta Trebickës: “Mua më ka marrë në telefon një përfaqësues i firmës amerikane AEY në fillim të prillit 2007 dhe më thotë që më kishin zgjedhur mua si nënkontraktor për të paketuar materiale, të cilat do të dërgoheshin në Afganistan. Tenderi 300 milion dollarë është fituar në qeverinë amerikane nga BETA, kompani që më pas ia ka dhënë AEY, si nënkontraktore për të blerë municion në vendet e lindjes”. (cituar sipas: gazeta “Shekulli”, 21 mars 2008, f. 5) Pra, porosinë e Pentagonit e merr kompania amerikane “BETA”, së cilës i sugjerohet nga Pentagoni që të blejë municione në Shqipëri. “BETA”, me të marrë pjesën e parë të shumës, 48 milion USD, nuk vjen në Shqipëri që të kontraktojë drejtpërdrejt me qeverinë shqiptare, por shkon në... Miami Beach. Atje “BETA” nënkontrakton kompaninë AEY, që të shërbejë si komisioner për të, për të blerë municione në Shqipëri tek MEICO. Këtu gjërat fillojnë të bëhen të dyshimta. Pse “BETA” nuk kontraktoi direkt me MEICO në Shqipëri, por mori si komisioner AEY Inc? Pse “BETA” po ia jepte një pjesë të parave AEY, kur mund t’ i mbante vetë, duke kontraktuar drejtpërdrejt me MEICO? AEY do të bënte thjesht komisionerin, duke kontraktuar me MEICO për llogari të “BETA”, ndërsa për procesin e punës (nxjerrjen e fishekëve nga arkat dhe ripaketimin) AEY nënkontrakton në Shqipëri kompaninë shqiptare “Joy” të Kosta Trebickës. Pra, “BETA” ka nënkontraktuar AEY vetëm për të hedhur dy firma, një në kontratën me MEICO, dhe një në atë me “JOY”! Para të lehta nuk ka në këtë botë thonë amerikanët, e megjithatë kjo nuk vlen për “BETA”! Nëse do të shikoni faqen on-line të kompanisë “BETA” (http://www.betaco.com/distributors.asp) do të vini re se atje jepet një listë e gjatë e kompanive partnere, mes të cilave dhe AEY, duke u dhënë adresa e faqes në Internet. Por AEY është një nga ato pak kompani që nuk jepet kjo e dhënë, se AEY nuk ka një faqe në Internet. Të dhëna për AEY mund të gjeni në “Essential business information on demand” (http://www.manta.comicoms2/dnbcompany_gdvcjëw). AEY Inc, me pronar Efraim Diveroli, është një kompani e krijuar në vitin 1999, që ka tetë punonjës, ku siç duket përfshihen Diveroli, sekretarja dhe shoferi i tij, e ndonjë tjetër. Kjo kompani ka një xhiro vjetore prej vetëm 630 mijë USD. Është e qartë se AEY Inc është një nga ato kompani-fantazmë që shërbejnë për të bërë punë të pista për llogari të kompanive të tjera. Kuptohet se këtu ka një skemë të pistë, ku “BETA” kërkon ta përdorë AEY si dorezë të pistë. Në anën tjetër është linja abuzuese qeveritare shqiptare Berisha-Mediu, të cilët donin të nxirrnin përfitime të kundraligjshme në këtë çështje. Duke qenë se AEY do t’ u jepte vetëm shumë pak atyre, ata futën në lojë “vëllain siamez” të komisionarit Efraim Diveroli, që ishte Henri Tomei, një zviceran, që për këtë aferë krijoi një kompani fantazmë në Qipro, “Edvin Ltd”, që është motra e denjë e AEY. Me anë të drejtorit të MEICO, Pinari, Berisha dhe Mediu i kërkuan Diveroli-t të AEY, që të kontraktonte jo drejtpërdrejt me MEICO, por me “Edvin LTD”, që paraqitej si komisioner i MEICO, duke kërkuar një çmim dy herë më të lartë, se ç’ ishte gati të paguante Diveroli. Por dy “Diveroli” nuk mund të kishte në këtë lojë, se prishej skema, dhe nuk mbetej gjë për komisionerin Diveroli, madje gjërat shkonin më për dreq se nuk mbetej gjë as për atë “Oliver North” (Oliver North ishte zyrtari i Pentagonit përgjegjës për skandalin e shitjes së armëve, Irangate), zyrtarin në Pentagon, që i kishte dhënë kompanisë “BETA” kontratën fitimprurëse. Diveroli-t donin t’ ia hidhnin në fushën e lojës së pistë ku ai e mbante veten për mjeshtër, dhe ku se, në Shqipërinë e humbur! Prandaj Diveroli u tërbua shumë nga kjo gjë, siç del nga bisedat telefonike të përgjuara. Berisha dhe Mediu e dinin që po sfidonin një skemë abuzuese që shkonte deri në Pentagon, por ata nuk shqetësoheshin, se kishin “Oliver North” të tyre në Washington, që do ta paguanin me paratë e siguruara nga futja në lojë e “Edvin LTD”. Kështu që u përplasën dy linja mafioze. Nga të dy linjat, dy njerëzit që u përplasën publikisht janë Kosta Trebicka dhe Shkëlzen Berisha. Kosta Trebicka duke e ditur se kush i lëvizte fijet, mori kontakt me djalin e kryeministrit, për t’ i kërkuar që të tërhiqte nga loja kompaninë “Edvin LTD”, pas të cilës, sipas informatave që kishte Kosta Trebicka qëndronte Shkëlzen Berisha. Kosta Trebicka duhet të kishte informata të sakta, se në bisedën e përgjuar ai i thotë Diveroli-t vitin e kaluar: “Ka shumë mundësi që unë do të thërritem në Washington DC nga njerëzit e CIA-s dhe miqtë e mi atje. Dy javë nga tani unë do të vij në Florida që të takohem me ty e të diskutojmë marrëveshjet e tjera”. (cituar sipas: gazeta “Shekulli”, 20 mars 2008, f. 3) Kosta Trebicka është një njeri shumë interesant se ai ka qenë drejtor i Anglo-Adriatica, një nga kompanitë që operonte njëlloj si firmat piramidale deri në vitin 1997, dhe që ishte në fakt një kompani grekësh, që është një nga ato që grabiti shqiptarët. Kur Trebicka thotë se është njeriu i CIA, kjo ngre një tjetër pikëpyetje për CIA-n për ngjarjet e vitit 1997, kur atëherë në CIA ishte nr. 2 greko-amerikani George Tenet. Nëse CIA ka vazhduar të punojë deri më sot me njerëz si Trebicka, kjo është një shenjë e influencës greke që ka lënë në CIA George Tenet. Me atë që tha Trebicka del se dhe njerëz të CIA janë implikuar në aferën e pistë të përqëndruar rreth Diveroli. Gjërat bëhen më të dyshimta se Diveroli pohon në bisedat e përgjuara se ka interesa të mëdha dhe në Serbi: “Për momentin unë kam një marrëveshje shumë të mirë në Serbi për të cilën mund të kem nevojë për ca financime”. (cituar sipas: gazeta “Shekulli”, 20 mars 2008, f. 3) Edhe më e dyshimtë bëhet kjo aferë e pistë, kur konsiderohet ajo që deklaron Kosta Trebicka në intervistën e djeshme për gazetën “Shekulli”: “Pinari e merr zotin Diveroli nga aeroporti bashkë me përfaqësuesin e AEY-së në Tiranë, Aleks... njëkohësisht punonjës i forcave aleate të NATO-s”. (cituar sipas: gazeta “Shekulli”, 21 mars 2008, f. 5) Ç’ është ky punonjës i NATO në Tiranë me emrin Aleks që bën dhe përfaqësuesin e një kompanie private komisioneve, aq më tepër si ajo e Diveroli? I bie që ky Aleksi të jetë një nga tetë punëtorët e Diveroli. Sipas të gjitha ligjeve dhe rregullave të vendeve të NATO, ky Aleksi po vepron në shpërdorim të detyrës. Rreth këtij njeriu duhet hetuar, se është ai që e urdhëronte Diveroli-n se ç’ duhet të bënte, sipas atyre që tregon Trebicka, i cili thotë në intervistë: “Zotin Diveroli e çojnë në një apartament së bashku me Aleksin, ku Pinari u prezanton Delijorgjin dhe një person tjetër të moshës 27-30 vjeçare. Këta të dy u prezantuan si shefa të Pinarit dhe i kërkuan Diverolit të firmoste një kontratë direkte me MEICO-n dhe tani e tutje, të gjitha materialet do të shiteshin me çmimin 26 dollarë për 1000 copë fishekë, ndërsa çmimi tjetër prej 14 dollarësh do t’ i paguhej kompanisë së Delijorgjit, në mënyrë që të plotësohej totali i 40 dollarëve, të cilat AEY-së po i merreshin nëpërmjet EDVIN... Pikërisht mbas kësaj, kur zoti Diveroli dhe zoti Aleks ishin në zyrat e Delijorgjit, atëherë Aleks, që e njihte Delijorgjin, nuk e lejon zotin Diveroli që të firmosë një kontratë të tillë mafioze dhe nga arsyetimet që do të vinin një ditë, sepse natyrshëm u frikësuan”. (cituar sipas: gazeta “Shekulli”, 21 mars 2008, f. 5) Pra, ai që vendoste ishte ky funksionari i NATO, Aleksi. Diveroli ishte kukull e komanduar nga ky Aleksi, që duket qartë se vepronte për llogari të “Oliver North” të kësaj historie. Tek “Oliver North” i kësaj historie mund të arrihet me anë të këtij Aleksit. Aleksi nuk e ndihmoi dot Diveroli-n se më i fortë doli “Aleksi” tjetër, miku i Shkëlzen Berishës, që mbështeste skemën abuzuese Berisha-Mediu, “Aleksi”që rrinte në hije, dhe i jepte kurajë Berishës dhe Mediut. Në Irangate, veç trafikut të armëve doli dhe ai i drogës. Edhe në këtë aferë trafiku i drogës duhet të ketë qenë pjesë e saj, se Afganistani është një prodhues i madh i drogës, dhe se nuk kishte arsye përse “BETA” të merrte nënkontraktorë si Diveroli për të bërë blerjen e municioneve për Afganistanin. Avionët apo anijet që do të çonin municionet në Afganistan në kthim do të ngarkoheshin me drogë. Por deri këtu mund të shkojë vetëm hetimi i FBI.

Morgu i Tiranës i mbushur me “copa” njerëzish, Berisha fsheh numrin e viktimave

Edhe dje, në Gërdec ka patur shumë tension. Ata që kanë mbetur gjallë, nuk kanë rreshtur së këmbënguluri, për të gjetur trupat e vrarë, të djegur e të copëtuar pas shpërthimit në fabrikën vrasëse. Mirëpo kjo zonë, tashmë e “mbjellë” me predha dhe me trupa njerëzish është një zonë e militarizuar edhe nga forcat e policisë së shtetit, të ushtrisë, të SHISH, të SHIU dhe të “kalecëve” të shumtë, që ka instaluar aty, pushteti i Berishës, për të mos lejuar, që banorët dhe mediat, të zbulojnë të vërtetën e kësaj tragjedie makabre, të shkaktuar pikërisht, nga klanet mafioze të dirigjuara nga njerëzit e qeverisë dhe të pushtetit.Ne ishim dje në Gërdec. Por edhe pse tentuam të futemi brenda zonës së “krimit”, policia nuk na lejoji, duke e motivuar këtë bllokim, me faktin që “gjoja po bënë sistemim-pastrimin e zonës nga predhat”. Në fakt, ndalesa për mediat, të cilat nuk janë pjesë e qeverisë dhe klaneve mafioze që shkaktuan këtë tragjedi, nuk lejohen, mbasi nuk duhet të jenë prezent në nxjerrjen e kufomave të bërë copa-copa prej shpërthimit. Mediat e cilësuara nga Berisha, si “armike të pushtetit”, nuk duhet të futen në këtë zonë, mbasi nuk duhet të konstatojnë asnjë fakt dhe dokument, apo dëshmi për zonën e krimit të shkaktuar edhe prej ortakllëkut dhe heshtjes së krerëve të pushtetit, ku dy kokat kryesore janë kryeministri Berisha dhe ministri i Mbrojtjes Fatmir Mediu.
Gërdeci, “kriza” e madhe e Berishës
Tashmë kuptohet qartë, që Gërdeci është një siklet i madh dhe i pakalueshëm lehtë për kreun e qeverisë shqiptare, njeriun e mirënjohur për tragjedi të tilla. Nëse ministri i mbrojtjes, Mediu dha dorëheqjen, Berisha nuk po largohet, duke u prezantuar si mbrojtës i hapur i krimit të ndodhur në këtë zonë, pikërisht prej aferave korruptive, që klanet, ministrat dhe i biri i tij “biznesmen”, shkaktuan kundër një zone, banorët e të cilës, punonin për të ushqyer fëmijët, madje duke aktivizuar në asgjësimin e predhave dhe fëmijët e tyre të mitur.
Qeveria dhe personalisht bashkëpunëtori i dukshëm në këtë krim, zoti Berisha, tashmë i konfirmuar si mbështetës i rrjetit të trafikut të armëve dhe vazhdues i këtij trafiku të nisur dhe “implementuar” prej ish-ministrit të mbërritjes Pandeli Majko, për të kaluar këtë krizë të madhe, deklaron, se do të shpërblejë familjet me nga 2 milione lekë pr shtëpitë e dëmtuara! Dakort zoti kryeministër vrasës! Po jetët e njerëze të pafajshëm, me se do t’i shpërbleni. Po trupat e copëtuar të fëmijëve të mitur, që punonin në predha, si do t’ua riktheni familjeve? Këto pyetje kanë përgjigje dhe këto përgjigje lidhen me realitetin, që krimi nisi dhe përfundoi me korrupsionin, me trafikun e armëve dhe me nepsin e babëzinë tuaj të përbashkët, si klan mafioz për të përfituar miliona dollarë nga shitja e armëve dhe nga tregu i zi dhe i pisët e skrapit të municioneve.

Morgu i Tiranës, “magazinë” trupash, kockash dhe gjymtyrësh të viktimave të Gërdecit
Edhe pse Berisha dhe pushteti i tij, tashëm i tejlodhur dhe i tejndotur nga korruspini dhe aferat e pista deri me shkaktim krimesh njerëzore, mundohet, ta minimizoj tragjedinë njerëzore të Gërdecit, kjo nuk është e mundur të ndodh. Dollapët frigoriferikë të morgut të Tiranës, “flasin” për shtim të viktimave. Qeveria e Berishës, kjo klikë vrasëse, ka vendosur që edhe masën e tragjedisë ta maskojë. Vetë Berisha, ka dhënë urdhër të mos jepet asnjë informacion mbi numrin e viktimave që nxirren përditë prej rënojave të zjarrta të fabrikës vrasëse.
Edhe pse qeveria, deklaron, se janë vetëm 17 viktima, realiteti tregon, se numri i tyre është shumë i madh. Sipas burimeve nga pushteti lokal, në Gërdec dhe zonën përreth, mungojnë afro 200 persona. Dje, sipas një informacioni të ardhur në redaksi, mësuam se në morgun e Tiranës, kishin mbërritur edhe 21 trupa të tjerë të përgjysmuar, të cilët nuk mund të identifikoheshin, por që ishin nxjerr nga krateri “Berisha-Mediu-Delijorgji” dhe ishin paketuar në qese të zeza palstmasi.
Ne shkuam dje në orën 18.00, në morgun e Tiranës, për të verifikuar të vërtetën e lajmit të mbushjes së këtij morgu me trupa njerëzish, me copa gjymtyrësh dhe me kocka të “pjekura”. Ky morg ishte i rrethuar nga forca speciale, nga makina policie, nga një psotobllok i pakalueshëm dhe nga një bllokazh informacioni. Por ne mundëm, të hyjmë brenda tij dhe zhvilluam një bisedë me “menaxhuesit” dhe drejtuesit e këtij morgu, të cilën po e përcjellim të plotë:

Kanë ardhur sot në morg viktima të Gërdecit?
Polici i objektit: Jo nuk ka ardhur asnjë kufomë deri tani, unë në orën 2 kam filluar turnin dhe deri tani, nuk ka ardhur asnjë kufomë.
Nuk ka ardhur asnjë?
Polici: Jo asnjë!
Po, a mund të hyjmë brenda?
Polici: Nuk ka njeri.

Ndërkohë kur ai u fut brenda në morg, u kujtua se ishte drejtori, me të cilin u takuam
Kanë sjellë kufoma sot në morg?

Fjala e drejtorit: Deri tani, nga 4 viktima, vetëm njëri nuk është identifikuar ende?
Sot kanë ardhur disa copa te veçnata njerëzish, por nuk mund t’i saktësojmë, nëse janë këta kufoma apo pjesë të mbetura. Një pjesë këmbe, dore. Kanë ardhur pjesë pjesë. Dhe nuk bëhet dot identifikimi, pasi është shumë e vështirë.

Thonë që kanë vdekur mbi 100 persona?
Nuk e dimë. Por mendohet se ata që kanë sjellë sot, mund të jenë të fundit?

Qeveria deklaron 3 viktima të tjera
Departamenti i Informacionit pranë Këshillit të Ministrave bëri të ditur sot se "janë identifikuar trupat e tre viktimave të ngjarjes së Gërdecit. Përfundoi analizimi i materialeve për identifikimin e trupave ende të paidentifikuara pas tragjedisë së Gërdecit. Nga analizat e ADN-së të bëra në Qendrën e Diagnostikimit Molekular pranë Qendrës Spitalore Universitare është arritur të identifikohen trupat e tre viktimave, të cilat janë: Endri Dvorani, Arben Hasa, Zelie Caka. Vazhdojnë përpjekjet për identifikimin e tre trupave të tjerë", thuhet në njoftimin e zyrës së shtypit pranë Kryeministrisë.

Alibite kriminale te Berishes

Ndërsa në media po dalin dëshmi gjithnjë e më tronditëse që e lidhin masakrën e Gërdecit me trafiqe ilegale armësh të përqendruara në majën e shtetit, e gjithë propaganda berishiste është angazhuar ethshëm për të shpëtuar Kryeministrin Berisha nga një dorëheqje e pashmangshme. Po hidhen në qarkullim lloj-lloj pistash mbi shkaqet e tragjedisë për t‘u përdorur më pas si alibi në përpjekje për të lehtësuar disi pozitën e një qeverie që tashmë ka humbur çdo besueshmëri. Sharlatanë të politikës po përpiqen të shfrytëzojnë si strehë të fundit të një pushteti të korruptuar jo vetëm "patriotizmin" (këtë e kanë bërë edhe më parë), por madje edhe kufomat e të vrarëve. Dje, me këtë fushatë mashtruese u bashkua edhe vetë Kryeministri Berisha, që akuzoi përbindshëm gazetarët se po vallëzojnë me vdekjen kundër tij. Dhe çdo shqiptar i pafanatizuar apo blerë nga pushteti, ka shansin e hidhur të shikojë se deri në ç‘shkallë e rrëzon inteligjencën e këtyre njerëzve, lakmia e çmendur për pushtet e një njeriu dhe e klanit të tij, klan që ka nisur të skicohet në media me hijet e një mafieje të rrezikshme në kokën e shtetit.


***

Alibia e parë dhe më antinjerëzorja është thirrja që i drejtohet opozitës politike "për të mos luajtur me tragjedinë, të vrarët, të plagosurit dhe rrënimet e Gërdecit". Në mënyrën më kriminale të mundshme, shërbyesit e një qeverisjeje përgjegjëse për vrasjen e foshnjave, pleqve, grave, burrave, vajzave dhe djemve, e kërcënojnë opozitën, njerëzit, popullin që të mos protestojnë për këtë kob, që të mos kërkojnë dorëheqjen e Kryeministrit, të mos kërkojnë llogari maksimale për këtë hata të përgjakshme që si po del, ndodhi vetëm që Kryeministri i duarve të zhyera dhe klani i tij të pasurohen paligjshëm. E quajnë protestën kundër këtij krimi qeveritar "çnjerëzore", në një kohë kur e tillë është pikërisht kërkesa për të mbytur protestën kundër një qeverisje fajtore, sepse ka ushqyer trafiqet duke shfrytëzuar në mënyrën më makabre (termi i fundit është marrë nga fjalori i Berishës kundër gazetarëve) edhe fëmijë. Edhe një njeri i vetëm të kish humbur jetën në një tragjedi ku përgjegjësia është e qeverisë, Kryeministri duhet të kish dhënë dorëheqjen i vrarë në zemër nga fakti që qeverisja e tij u bë shkak i humbjes së jetës së një qytetari.

Kjo është etika evropiane, etika e NATO-s. Por jo e autoritaristit të pandreqshëm Berisha, që i rikthehet zakonit të vjetër për të kërcënuar gazetarët. Duket sikur bashkë me profesionin ky ish-doktor zemre ka humbur edhe zemrën e tij. Atij nuk i shfaqen në gjumë foshnjat e copëtuara dhe kufomat e të mjerëve që ndoshta ende dergjen të përbaltura nën gërmadha dhe rrebesh. E si mund të mos protestosh kundër këtij politikani të tmerrshëm që 18 vjet në krye të politikës e kanë lënë fare pa shpirt? Si mund të mos kërkosh të ikë një orë e më parë një Kryeministër që shfaqet i shndërruar në një makinë pa tru, që vetëm kalkulon intriga politike të programuara s‘dihet se ku? Si mund të mos kërkosh të largohet një Kryeministër që nuk vetëdorëhiqet sepse nuk ndien asnjë dhembje, asnjë përgjegjësi për viktimat?


***

Një alibi tjetër kriminale është ajo e akuzave mbi median. Vetë Berisha akuzoi dje mediat se po manipulojnë me fatkeqësinë e viktimave. Duke provuar se është po ai që ka qenë dhe është (siç edhe pohoi vetë), Berisha akuzoi përsëri gazetarët si mercenarë të mafies. Por nuk është faji i gazetarëve që në media po qarkullojnë përditë e më shumë pohime se ai vetë, Berisha, është në krye të një klani mafioz që merret me trafikun e armëve. Berisha shpifi në mënyrën më të turpshme se gazetarët po hidhnin valle mbi tragjedinë. Është njësoj si t‘i akuzosh gazetarët për kriminelë. Prandaj është një sulm kriminal. Në thelb ai është shprehje e tërbimit të Kryeministrit kundër së vërtetës që përcjellin gazetarët. Kjo e vërtetë e nxjerr atë si kryefajtor të një tragjedie që tronditi Shqipërinë dhe botën mbarë, dhe kryepërgjegjës të trafikut kriminal që është në rrënjë të tragjedisë së Gërdecit, madje dhe, me shumë gjasa, si një ndër përfituesit kryesorë nga këto trafiqe. Dhe duke mos mundur të fshehë një të vërtetë acaruese për të, Berisha ju turr me tërbim gazetarëve në mënyrë që të frikësojë gazetarët dhe të manipulojë të vërtetën. Për hipokrizi, Berisha shtoi se megjithatë, gazetarët do të mbeten të lirë. Ai foli si një autoritarist që ka në dorë licencën e lirisë për gazetarët dhe mediat.

Por gazetarët e vërtetë refuzojnë të jetojnë në një shtet ku është në dorën e Kryeministrit apo qeverisë, që të jenë apo të mos jenë të lirë. Asnjë politikan, asnjë gazetar nuk gëzohet dhe nuk ka vallëzuar mbi kufomat dhe gërmadhat e tragjedisë sikundër akuzoi Berisha. Madje as edhe vetë Berisha. Por trishtimi i tij duket se ka një përmbajtje tjetër. Sepse shpërthimi dhe viktimat që ai shkaktoi prishën tërë atë skemë mafioze trafikimi të ndërtuar mbi shfrytëzimin shtazarak të fëmijëve dhe varfërisë së njerëzve. Në themelet e përgjakura të kësaj skeme është firma e Kryeministrit. Protesta nuk shpërthen ngaqë opozita dëshiron të shfrytëzojë vdekjen, por nga revolta që Kryeministri Berisha nuk e llogarit edhe humbjen e jetës së qytetarëve para etjes së tij të çmendur për pushtet. Protesta lind nga që Kryeministri Berisha dhe shërbëtorët e tij po përdorin si aleat të zi të pushtetit vdekjen. Thuajse kanë bërë një gardh me trupat e të gjorëve të vdekur të Gërdecit dhe me to përpiqen të mbrojnë kolltukun e Kryeministrin, duke kërcënuar opozitën dhe median: Mos shfrytëzoni tragjedinë, mos shfrytëzoni vdekjen! Si mundet "në emër të të vdekurve" të kërcënohet opozita të mos kërkojë dorëheqjen e Kryeministrit pas një tragjedie të shkaktuar për faj të korruptimit të qeverisë dhe Kryeministrit? Kush e polli dhe kush po e shfrytëzon vdekjen në këtë rast?


***

Një tjetër alibi për të mbrojtur kolltukun e Berishës është ajo që e shpjegon tragjedinë si produkt të një sabotazhi. Disa fanatikë të qeverisë akuzuan deri edhe opozitën për zjarrvënie, ndërsa një diplomat anonim në Maqedoni u transmetua të ketë thënë se zjarrin e kanë vënë agjenturat fqinje. Po le të pranojmë për një moment se është kështu. Le të pranojmë tezën e çmendur berishiste se është opozita (shpallja e kundërshtarit politik armik i popullit është një konstante e përhershme e berishistëve) ajo që ka ndezur fitilin Gërdec. Le të pranojmë edhe versionin (plotësisht të mundshëm) të një sabotimi agjenturor. Por të dy këto skenarë nuk e lehtësojnë fare qeverinë, nuk e shkarkojnë nga përgjegjësia. Përkundrazi, shtojnë, madje nxisin, dyshime edhe më të rrezikshme rreth saj. Si në rastin e skenarit me "armik të brendshëm", ashtu edhe në atë me armik të jashtëm, pyetja që lind është: Po qeveria përse e grumbulloi gjithë atë municion në Gërdec? Përse ia kish bërë gati "serbit" atë mal me barut që vrau njerëz e shkretoi dynjanë? Nëse shkrepësen e ka vënë agjentura e huaj, përse qeveria i ka ofruar fitilin? Në këtë opsion pyetjet drejtuar Kryeministrit do të shkonin edhe më larg: A ka informuar shërbimi sekret shqiptar qeverinë për bombën që gatuhej në Gërdec, për trafikimin e municioneve, për shfrytëzimin sa shtazarak, aq dhe të rrezikshëm të fëmijëve? Nëse po, përse nuk ka reaguar Kryeministri? Mos vallë ngaqë interesat e trafikut të municioneve janë për të më të shenjta se jeta e qytetarëve? Por nëse shërbimet sekrete shqiptare nuk kanë informuar, mos vallë janë korruptuar nga ndonjë shërbim i huaj? Berisha, fol!


***

Një alibi tjetër e turpshme është edhe ajo që u referohet incidenteve të shkuara. Deputeti Besnik Mustafai përmendi rastin e përmbytjes vite më parë të një pjese të Tiranës nga hapja aksidentale e dyerve të digës së liqenit artificial. Megjithëse ngjarjet nuk kanë asnjë të krahasuar nga pasojat dhe nga mekanizmi që i shkaktoi (përmbytja nuk kish të bënte fare me ndonjë trafik ujërash dhe nuk shkaktoi të vdekur), Berisha në atë kohë kërkoi me forcë dorëheqjen e Ramës nga posti i kryebashkiakut. Dhe sot, deputeti Mustafai rreket të përdorë faktin që Rama nuk dha dorëheqjen dje, si një argument që edhe Berisha nuk duhet të japë dorëheqjen sot.

Episodi është një tjetër dëshmi sesa e degradon mendjen e njeriut etja për pushtet. Dëshira për të mbrojtur Berishën e bën Mustafain të barazojë të lagurit me djegien, ujin me zjarrin, përmbytjen e kateve të para, bodrumeve dhe dyqaneve, me vdekjen e njerëzve dhe rrafshimin e shtëpive. Por le të pranojmë se është pikërisht ashtu. Pyesim përsëri: Nëse Rama nuk e dha dorëheqjen që i kërkoi me të drejtë Berisha dje, mos vallë kjo duhet të shërbejë si alibi që Berisha të mos japë dorëheqjen kur këtë sot ia kërkon me të drejtë krejt opozita dhe shumica e popullit? A mund të lejohet që kur është në opozitë një politikan si Berisha ta shpallë dorëheqjen e një qeveritari kundërshtar drejtësi, dhe kur hipën në pushtet ta shpallë kërkesën e opozitës për dorëheqjen e tij si padrejtësi, madje si një krim dhe bashkëpunim me vdekjen? Kurrsesi! Kur një qeveri është fajtore për vdekjen e qytetarëve të vet, të thërrasësh poshtë qeveria (!), do të thotë të thërrasësh rroftë jeta!


z. Andrea Stefani - 20 Mars 2008

Ja se si Berisha, i biri Shkëlzeni dhe Mediu janë implikuar në kontrabandën e armëve

Nga Gary Kokalari - Në një letër drejtuar ish-kryeprokurorit Sollaku dhe pasueses së tij Ina Rama një nga njerëzit më aktivë të diasporës në Amerikë, Geri Kokalari, lëshon akuza të rënda për krerët e qeverisë të cilët janë të përshirë në kontrabavndë armësh dhe korrupsion skandaloz. Në këtë letër drejtuar kryeprokurores së Republikës zonjës Rama, zoti Kokalari implikon kryeministrin e qeverisë Sali Berisha, ministrin e Mbrojtjes Fatmir Mediu si dhe shumë funksionarë të tjerë të qeverisë të cilët janë përfshirë në këtë aferë skandaloze kontrabande armësh.Duke botuar të plotë letrën e Geri Kokalarit nuk duam të ndërhyjmë në detaje të tjera, pasi të gjitha akuzat i sqaron më së miri letra e tij drejtuar kryeprokurores Rama. Ja çfarë thotë në letrën e tij zoti Kokalari:
“Unë kam komunikuar me z. Kosta Trebicka, President i Xhoi, SHPK, për disa akuza që lidhen me një kontratë të qeverisë Amerikane, për të blerë municione që dërgohen në Afganistan dhe për pjesën e kësaj kontrate, që po plotësohet me municione nga tepricat e municioneve ushtarake të Shqipërisë. Z. Trebicka më ka informuar se ai ka qenë një nënkontraktues në këtë transaksion; si rrjedhim, kjo i ka dhënë atij mundësinë që të kontaktojë me palë të ndryshme të përfshira, përfshi Presidentin e AEY, kontraktori Amerikan. Megjithëse nuk jam në pozicion që të verifikoj të gjitha akuzat e zotit Trebicka, informacioni që ai më ka dhënë duket i mjaftueshëm, i rëndësishëm për ta sjelle këtë çështje në vëmendjen tuaj për hetim të mëtejshëm. Informacioni dhe akuzat në lidhje me këtë çështje janë si më poshtë. AEY Inc., është një kompani e bazuar në Miami, që merret me biznesin e metalit dhe riciklimit të tij, po gjithashtu ka një licencë për të bërë transaksione në lidhje me armë qitje dhe municione. Presidenti i AEY është Efraim Diveroli, i cili besoj se është qytetar amerikan. Kohet e fundit, AEY ftoi një kontratë $300 milionë me qeverinë Amerikane për të furnizuar me armë, ushtrinë Afgane.
(http://www.defenseindustrydaily.com/298m-to-aey-for-ammo-in-afghanistan-03152/ ). Bashkangjitur është një kopje e një pjese të urdhrit të blerjes që kam marrë nga zoti Trebicka. Sa për informacion plotësues, në sajë të përfshirjes ruse në Afganistan, ushtria Afgane është akoma shumë e varur nga armët e prodhuara apo projektuara në Rusi. Për shembull, ushtria Afgane përdor AK-47, që sigurisht kërkon municion rus. Një pjesë e kontratës së AEY është duke u përmbushur nga municionet e tepërta, të magazinuara në Shqipëri. Me ç'di unë, këto municione janë prodhuar në Kinë, sipas specifikimeve ruse, janë të ambalazhuara me etiketa kineze dhe iu dhanë Shqipërisë gjatë periudhës kur Kina kishte marrëdhënie të ngushta me Shqipërinë komuniste. Për këtë arsye, Ephraim Diveroli, Presidenti i AEY, kontaktoi Meico ( http://ëëë.mod.gov.al/eng/industria/meico.asp ), departamentin e Ministrisë së Mbrojtjes që është i përgjegjshëm për eksportimin e armëve, që të sigurojë një pjesë, apo të gjithë sasinë e armëve për pjesën e nënkontratës me Shqipërinë. Sipas z. Trebicka, pasi kontaktoi me Ylli Pinarin, drejtorin e Meicos, Diveroli u informua që municionet duhet të blihen nga agjenti i Meicos, Edvin, një kompani qipriote, që me ç'di unë është në pronësi të një biznesmeni zviceran, të cilin z. Trebicka e ka identifikuar si z. Henri Tomei (që ka mundësi të jetë i njohur nga Interpoli-sidoqoftë, këtë informacion nuk e kam të verifikuar). Me ç'kuptoj unë, roli i vetëm i kompanisë Edvin në këtë transaksion ishte që të faturonte AEY dhe pastaj të paguante Meicon për municionet. Sipas zotit Trebicka, Edvin nuk u morr me transportin apo me ndonjë aspekt tjetër të transaksionit-gjithsesi, faturat e Edvinit ishin 100% më shtrenjtë se çmimet e Meicos. Pinari është në vartësi të Fatmir Mediut, Ministrit të Mbrojtjes, dhe mbase raporti midis Edvinit dhe Meicos është brenda rregullave dhe i është bërë transparent qeverisë shqiptare. Nëse jo, atëherë është e mundur që ky ndërmjetës po përdoret si vegël në mënyrë që diferenca e çmimit të përdoret për të kompensuar qeveritarë të cilët, bazuar në diskutimet midis Diverolit dhe Trebickës, mund të përfshijnë Mediun dhe kryeministrin Sali Berisha. Duhet përmendur që Trebicka beson që e gjithë kontrata $300 milionësh mund të përmbushet në Shqipëri, që do të thotë se po të përdorim të njëjtat përqindje si më lart, ky transaksion mund të rezultojë në më shumë se $100 milionë në përfitim të pastër, që mund të ndahet midis Edvinit dhe palëve të tjera.
Një artikull nga ‘The Telegraph’ (http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2006/05/22/warms22.xml ) shkruante që Shtetet e Bashkuara po ndihmojnë ushtrinë Afgane të magazinojë sa më shumë armë ruse, në rast se administrata e re e amerikanëve, a pas zgjedhjeve vendos që Shtetet e Bashkuara duhet të tërhiqen nga Afganistani. Më kanë thënë që transaksioni me Rusinë nuk u bë asnjëherë sepse Amerika nuk donte të shihesh sikur po blinte armë nga rusët. Sidoqoftë, bazuar në sasinë pothuaj identike të kontratës së AEY, duket sikur kjo kontratë shërbeu si zëvendësuesja e asaj që mund të bëhej në Rusi. Duke qenë se ambalazhimi ishte në gjuhën kineze dhe shumë i rëndë (gjë që do të shtonte shumë koston e transportit në Afganistan), AEY kontraktoi me një kompani që të bënte riambalazhimin. Për këtë arsye AEY bëri një kontratë me Xhoi, SHPK (kontrata është e bashkangjitur), një kompani shqiptare që merret me ambalazhime dhe që është pronë e Kosta Trebickës. Pasi Xhoi filloi punë me këtë projekt, Trebicka mësoi nga faturat që ai merrte te Banka Amerikane e Shqipërisë, municioni po blihej nga Edvini për $22 për 1000 fishekë dhe pastaj i shet AEY për $40 për 1000 fishekë. Pasi morri vesh këtë, Diveroli u shqetësua shumë sepse Edvini, një kompani që qeveria shqiptare i kishte kërkuar që të bashkëpunonte si ndërmjetës, po i shtonte kostot e transaksionit. Trebicka thotë që, Diveroli protestoi te Pinari për ndërmjetësimin e detyruar të Edvinit në transaksion dhe për çmimin e fryrë si dhe kërkoi një takim me Ministrin Meidiu. Sipas Trebickës, kërkesa e Diverolit u hodh poshtë. Më vonë Diverolin, e çuan në një takim me Pinarin, Mihal Delijorgjin dhe një burrë tjetër të paidentifikuar, dhe në këtë takim iu sugjerua që nëse Diveroli nuk do të bashkëpunonte me Edvinin, kontrata e tij ishte në rrezik. Me ç'kuptoj unë Delijorgji përshkruhet nga disa si një biznesmen me lidhje me Meico, po disa të tjerë kane thënë që ai ka një histori kriminale, gjë që ju mund ta verifikoni kollaj. Më vonë, mbase në një përpjekje për ta frikësuar, Trebicka më tha, që Pinari i tha Trebickës që ai duhet ta mbante gojën e mbyllur sepse njeriu i tretë i paidentifikuar ishte Shkëlzen Berisha, djali i kryeministrit Sali Berisha. Sipas Trebickës, kjo ngjarje bëri që Diveroli të kontaktojë ambasadën Amerikane në Tiranë, dhe si rezultat, u organizuar një takim në ‘Sheraton Tirana’ që përfshinte Diverolin, Trebickën, Robert Newsome, një diplomat në ambasadë, Mr. Meyer, i cili më duket se është atasheu ushtarak, dhe një grua shqiptare që është punonjëse e ambasadës. Kur Diveroli i tha atyre ngjarjen, Newsome i tha Diverolit, që ai nuk ka pse të shqetësohet sepse ambasada ka marrëdhenie të shkëlqyera me qeverinë shqiptare dhe premtoi që do ta diskutonte këtë me ministrin e mbrojtjes. Trebicka më tha që pas këtij takimi, Diveroli dhe Trebicka folën me Newsome në telefon, dhe Neësome i tha atyre që ai nuk donte të krijonte ndonjë problem me qeverinë shqiptare dhe se ambasada nuk do të ndërhynte. Pavarësisht nëse kjo është shfaqje indiferentizmi nga ana e këtyre zyrtarëve të ambasadës, nëse këto akuza janë të vërteta, këta zyrtarë kanë detyrim që të raportojnë këtë informacion autoriteteve përkatëse amerikane, dhe nëse nuk e kanë bërë apo nëse janë munduar ta fshehin informacionin mund të kenë shkelur ligje të ndryshme të Amerikës. Unë mund t'ju them nga përvoja ime në marrëdhëniet me Departamentin e Shteti dhe ambasadën amerikane në Shqipëri (si dhe zyrtarë të tjerë të shtetit amerikan), se në sajë të bashkëpunimit të Shqipërisë për çështje më të mëdha, si lufta kundër terrorizmit apo stabiliteti rajonal, qeveria amerikane ka qenë mëse e predispozuar të bëjë syrin qorr përsa i përket korrupsionit të qeveritarëve shqiptarë. Një shembull perfekt për këtë është rasti i Fatos Nanos, i cili gjithashtu bashkëpunoi me Amerikën duke dërguar trupa në Irak dhe në Afganistan. Përveç informacionit shumë specifik që unë i dhashë qeverisë amerikane për llogari bankare, që unë besoj janë ilegale me Credit Suisse, gjë që mua mu tha nga një punonjës i Credit Suisse, qeveria amerikane nuk bëri gjë me këtë informacion. Sidoqoftë, situata e tanishme ndryshon në atë që, përveç mundësisë për korrupsion midis zyrtarëve shqiptarë, ky transaksion mund të shihet gjithashtu si një skemë për të vjedhur nga taksapaguesit amerikane sepse mesa duket pagesa e një shume të madhe e të panevojshme, e cila kërkohet si rezultat i përfshirjes së Edvinit si ndërmjetës nga Meico, po bëhet nga qeveria Amerikane. Më poshtë është një kopje e një e-mail nga Kosta Trebicka, që i përgjigjet pyetjeve të mia dhe mund të paraqes një përmbledhje të ngjarjeve që lidhen me këtë çështje. Gjithashtu ka kopje të e-mailave në mes Trebickës dhe Diverolit si dhe ka kopje të një e-mail datuar 9 Maj nga Pinari për AEU në lidhje me marrjen e një sasie municioni në aeroportin e Rinasit, në të cilën është cc- dhe Edvin dhe Trebicka, gjë që vërteton lidhjen midis tyre dhe kompanisë Edvin. Gjithashtu bashkangjitur ka kopje të dokumenteve që kam marrë nga Trebicka, përfshi një kontratë midis AEY dhe Xhoi. Një urdhër blerje nga AEY dhe një transkript të një telefonate midis Trebickës dhe Diverolit, sipas Trebickës. Gjithashtu bashkangjitur janë bashkëbisedimet në audio të incizuara nga Trebicka. Jam i sigurt, që aty është zëri i Trebickës, po nuk mund të garantoj që zëri tjetër është i Diverolit sepse nuk kam folur ndonjëherë me të. Midis deklaratave të thëna nga Diveroli (paramendoj që ky është Diveroli në bazë të asaj që më thotë Trebicka) janë këto: "Pinari është ose mafioz, ose punon për mafian", "Pinarit i duhet një njeri si Henri (Tomei/Edvin) si ndërmjetës në mënyrë që të rregulloje punët e tij dhe të shokëve të tij", "kjo çështje po shkonte lart e më lart deri te kryeministri dhe djali i tij". Ju duhet ta dini që unë e njoh Fatmir Mediun, kemi pasur marrëdhënie të ndryshme në vite, dhe në vjeshte të 2006 unë e akuzova publikisht për përfshirje nëe afera korruptive. Kopja e një letre të hapur, që i dërgova Fatmir Mediut në lidhje me këto akuza mund të shihet këtu:
http://ëëë.albca.com/aclis/modules.php?name=Neës&file=article&sid=1050 . Ky informacion është shpërndarë gjithashtu me zyrtarë të rëndësishëm amerikan që merren me Shqiperinë, përfshi Departamentin e Shtetit, FBI, CIA dhe disa anëtarë të Kongresit. Mediu bëri një "shoë" publik, kur doli në një televizion shqiptar dhe në vija të trasha tha, "Unë nuk jam i korruptuar". Pavarësisht nga deklaratat e Mediut, që "dhuratat" e përmenduar kanë vlerë të vogël dhe se ai ja dhuroi ato medias, me aq sa di unë, ato asnjëherë nuk janë vlerësuar nga një profesionist i pavarur. Me sa di unë që nga ngarkesa e parë që u plotësua nga AEY me Xhoin si ambalazhues, janë bërë dhe disa ngarkesa të tjera. Gjithashtu, me ç'di unë, pas ngarkesës së parë, Xhoin e kanë larguar nga transaksioni dhe Meico e ka zëvendësuar atë me një kompani që kontrollohet nga z. Delijorgji. Ju, gjithashtu duhet të dini se z. Trebicka më vuri në dijeni të kësaj çështje sepse, përveç që jemi takuar në të shkuarën, siç mund ta dini, unë kam qenë përfshirë në shumë përpjekje për të ekspozuar korrupsionin e qeveritarëve në këtë qeveri apo të shkuarën. Unë gjithashtu kam ekspozuar parregullsi në sektorin e Telekomit në Shqipëri. Për mendimin tim, ndër pikat që duhet të hetohen në lidhje me këtë çështje janë:
1. A po paguan qeveria Amerikane shumë më tepër sesa duhet për municionet e blera në Shqipëri? Duke pasur parasysh mbështetjen financiare që qeveria Amerikane ka dhënë për Shqipërinë, qeveria Shqiptare e ka për detyrë të sigurohet që nuk po abuzon me taksapaguesit amerikan. Sipas një burimi, momentalisht çmimi për municion në Evropën Lindore dhe në Rusi për AK47 është $22 për 1000 fishek. Nëse zyra juaj gjen abuzime, me gjetjet duaja duhet të informohen gjithashtu Departamenti i Drejtësisë në Amerikë, Inspektori i Përgjithshëm i Departamentit të Mbrojtjes në Amerikë, dhe Kryetari i Komisionit të Mbikëqyrjes në Kongres.
2. A e ka vënë Meico kompaninë Edvin apo ndonjë kompani tjetër si ndërmjetëse? Nëse po, përse? A di ndonjë nga Presidenti, Kryeministri, Ministri i Mbrojtjes apo parlamentarët për këtë marrëdhënie dhe a e kanë aprovuar ata, atë? A ka Edvin ndonjë lidhje me Fatmir Mediun, Ylli Pinarin, Mihal Delijorgjin, Sali Berishën ose Shkëlzen Berishën? Në mënyrë që të përcaktohet nëse ka ndonjë lidhje mes tyre, zyra juaj duhet të kontrollojë transfertat elektronike ose transferta të tjera që kanë ndodhur midis Ministrisë së Mbrojtjes, Edvin, AEY dhe mbase disa nga individëve që thuhet se janë përfshirë në këtë çështje.
3. A është zëri në incizimet e bëra nga Kosta Trebicka, i Efraim Devirolit? Nëse po, akuzat e bëra në këtë incizim duhet të hetohen plotësisht dhe Diveroli duhet të thirret për pyetje.
4. Dikush nga zyra juaj duhet të takohet me Kosta Trebickën, për të diskutuar akuzat. Më duhet t'ju them se ky informacion që po ju dërgoj, i është dërguar gjithashtu dhe Departamentit të Drejtësisë, zyrës së Inspektorit të Përgjithshëm të Departamentit të Mbrojtjes dhe disa antarëve të Kongresit Amerikan. Gjithashtu, duhet të dini se XXXXXXXXX (dhe mbase dhe ndonjë kompani mediatike e madhe) është duke hetuar shitjen e armëve nga Evropa Lindore (përfshi dhe Shqipërinë) për në Lindjen e Mesme. Artikulli i parë në lidhje me këto hetime u botua në XXXXXXXXXXX. Ju gjithashtu duhet të dini se pavarësisht nga qëllimet e Departamentit të Shtetit, nëse akuzat e këtushme janë të bazuara në fakte, pa asnjë dyshim si publiku shqiptar, ashtu dhe ai amerikan dëshirojnë transparencë të plotë, dhe ç'do zyrtar shqiptar apo amerikan që do merret me hetimin e kësaj çështje duhet ta mbajë këtë në mendje”.