Friday, March 28, 2008

NYTimes: Berisha dhe i biri, pas armëve

Familja Mafioze "Berisha"

Misteri Thomet, selia e "Evdin" në Qipro, një klub nate. Drejtori: Unë vetëm regjistrova kompaninë, kundrejt pagesës.

Biznesi ndërkombëtar i armëve vepron pjesërisht në dritë, e pjesërisht në hije. Ai është i mbushur me kompani guaska me jetë të shkurtër, ndërmjetës dhe korruptim zyrtarësh. Gjatë viteve, qeveritë janë përpjekur që të rregullojnë atë nga afër, por me sukses të kufizuar.

Teksa Diveroli nisi të përmbushë kërkesat e mëdha të ushtrisë, ai po hynte në botën e errësirës dhe në intervistën e tij të shkurtër, ai tregoi se ishte në dijeni që korrupsioni mund të ndërhynte në marrëveshjet e tij në Shqipëri. "Çfarë ndodh në Ministrinë shqiptare të Mbrojtjes? Kush është i pastër, e kush është i pisët? Ju mund të dini rreth kësaj",- ka thënë ai. Nga mënyra se si biznesi i AEY ishte strukturuar, Diveroli, të paktën zyrtarisht, nuk bëri marrëveshje direkt me zyrtarët shqiptarë. Në të vërtetë, një kompani ndërmjetëse e regjistruar në Qipro, EVDIN LTD, bleu municionet dhe ia shiti kompanisë së tij. Paketuesi lokal i përfshirë në marrëveshje, Kosta Trebicka, tha se ai dyshonte që qëllimi i EVDIN ishte kalimi i parave tek zyrtarët shqiptarë.

"Blerja ishte një skemë. Shqipëria shiti municionet tek EVDIN me një çmimi 22 dollarë për një mijë fishekë. EVDIN i shiti ato tek AEY për shumë më tepër. Diferenca, dyshoj se është ndarë mes zyrtarëve shqiptarë, përfshirë Pinarin, kreun e agjencisë së eksportit të armëve dhe kreun e Ministrisë së Mbrojtjes në atë kohë, Fatmir Mediu",- ka thënë Trebicka. (Zoti Mediu ka dhënë dorëheqjen javën e kaluar pas shpërthimit të depove të municionit. Zoti Pinari u arrestua).


Efraim Diveroli, presidenti 22 vjecar i firmes qe bleu arme ne Shqiperi, dhe David M Packouz, 25-vjec, zv/presidenti i AEY
Qeveria shqiptare ka qenë tepër e egërsuar nga pohimet e Kosta Trebickës. Sali Berisha, kryeministri, Mediu dhe Pinari mohuan përfshirjen e tyre në këtë çështje. Por Trebicka tha se pasi paraqiti shqetësimet e tij rreth EVDIN në Ministrinë e Mbrojtjes, kompania e tij u nxorr jashtë kontratës së ripaketimit. Më 11 qershor 2007, zoti Trebicka dhe Diveroli kryen një bisedë telefonike rreth problemeve të kryerjes së biznesit në Shqipëri. Trebicka arriti që të regjistrojë bisedën dhe më vonë ia dorëzoi klipet audio hetuesve amerikanë. Sipas tij, biseda tregon se kompania amerikane ishte në dijeni të korrupsionit dhe marrëveshjeve të saj në Shqipëri dhe se Heinrich Thomet, një tregtar armësh zviceran, fshihej pas EVDIN. Në regjistrimet, të cilat Trebicka ia ka dhënë "The Times", zoti Diveroli sugjeron që Thomet, i quajtur Henri, po vepronte si ndërmjetës. "Pinari ka nevojë për një djalë si Henri në mes që të kujdeset për të dhe njerëzit e tij, por kjo nuk është puna ime. Nuk dua të di për biznesin e tij. Unë dua të di për biznesin e ligjshëm",- ka thënë Diveroli. Ai ka rekomanduar që zoti Trebicka të përpiqet për kontratën, duke dërguar "një nga vajzat e tij" që të bëjë seks me Pinarin. Ai ka sugjeruar se edhe paratë mund ta ndihmonin. "Le ta bëjmë atë të lumtur, ndoshta ai të jep ty një shans tjetër. Nëse merr 20 mijë dollarë nga ty...",- ka thënë Diveroli. Dhe në fund, Diveroli duket i pikëlluar për biznesin e tij me Shqipërinë. "Ka shkuar shumë lart, tek kryeministri dhe djali i tij. Unë nuk mund të luftoj këtë mafia. Është bërë shumë e madhe. Kafshët sapo dolën jashtë kontrollit",- ka thënë Diveroli. Në shkëmbimet e emaileve, z. Thomet ka mohur një rol zyrtar në kompaninë Evdin. Përfshirja e tij në marrëveshjen me Shqipërinë, tha ai, ka qenë në prezantimin e zotit Diveroli me partnerët potencialë dhe zyrtarë. Bogdan Choopryna, manaxheri i përgjithshëm i Evdin, gjithashtu tha se thëniet e zotit Diveroli nuk janë të vërteta. "Ne dëgjuam fjalët e z Diveroli dhe kështu unë jam i përgjegjshëm për çfarë ai ka thënë?", -tha ai.

Mosmarrëveshjet për rolin e Evdin dhe kush është përfituesi në këtë histori mbeten të pazgjidhura publikisht. Evdin është përfshirë në këtë marrëveshje më 25 shtator, 2006 – një javë pasi Z. Diveroli nënshkroi një kontratë për në Afganistan, bazuar në regjistrin qipriot. Kompania është e regjistruar me zyrë në Larnaca, Qipro dhe drejtori i pëgjithshëm i saj është Pambos Fellas.

Nga një vizitë e bërë nga një reporter në adresën e gjetur në një një regjistër biznesesh u konstatua se adresa ishte vetëm një klub nate. Evdin nuk kishte zyrë dhe staf atje. Gjithashtu, zoti Fellas, që ishte në brendësi, tha që nuk ishte ai drejtori i përgjithshëm i Evdin, por një drejtor i komanduar dhe roli i tij ishte vetëm që të regjistronte kompaninë. Sipas vetë thënieve të tij, ai kishte regjistruar me mijëra kompani të tilla për një pagesë, ndërsa nuk dinte asgjë për biznesin e kompanisë Evdin.


Disa të dhëna të kthejnë pas në Zvicër. Z Pinari në fillim i tha dy reporterëve se ai punoi me Evdin nëpërmjet Zotit Thomet. ( pasi një reporter ia tha Z Thomet këtë, Z Pinari ndryshoi historinë e tij, duke i referuar Z Fellas dhe zyrën e Evdin në Qipro).Z Diveroli gjithashtu tha se kompania Qipriote po drejtohej nga një individ zviceran. Z Thomet është akuzuar në të shkuarën nga grupe private, përfshirë këtu edhe Amnesty International, për shkak të trafikimit ilegal të armëve nën emra të firmave fantazmë. Aktivitet e tij kanë qenë të arkivuara gjithashtu në Uashington, ku z Bernatik dhe Evdin janë në listën e kompanive që janë nën vëzhgim, përsa i përket Kontrollit të Tregtisë së Armëve, ka bërë të ditur një zyrtar amerikan.

Z Thomet tha se pretendimet për përfshirje të tij në trafikun ilegal të armëve kanë ardhur për shkak të "deklaratave false të konkuretëve të tij të mëparshëm". Hugh Griffiths, manaxher operacionesh në Arms Transfer Profile Initiative, një organizatë private ku zbulohen trafigjet e paligjshme të armëve, e ka përshkruar Z Thomet si një ndërmjetës në kontratat për blerje armësh në ish- Bllokun Lindor. Sipas deklaratave të z Griffiths, afërsia e tij me shitjet e AEY ngre pikëpyetjet nëse Pentagoni ishte duke e bërë këtë biznes në emër të tij. "Thënë shumë thjesht, shumë nga njerëzit e përfshirë në kontrabandën e armëve në Afrikë janë të njëjtët që janë përfshirë edhe në marrëveshjet me Pentagonin, si në dërgesat e AEY në Afganistan dhe Irak",- tha ai. Pas pezullimit të urdhëruar të mërkurën, Ushtria planifikon të vazhdojë të pranojë armatim, siç kishte urdhëruar më parë kompaninë AEY. Në 21 Mars, ajo ka urdhëruar 155 milionë dollarë municione, referuar Komandës Qendrore të Ushtrisë.Në Afganistan, oficerët Amerikanë të municioneve po kontrollojnë të gjithë armatimin e armëve të lehta që u ka shitur atyre AEY. Shitja përfundimtare, që ka mbërritur në ambalazhim të drunjtë, kohët e fundit ka në përbërje shumë armatime me probleme, referuar thënieve të tre oficerëve të kontrollit. Autoriteti kontraktues, Rock Island Arsenal tha se është duke bashkëpunuar me hetues, që kanë vizituar Shqipërinë dhe Afganistanin.

Dhe në Miami Beach, përpara se të ndodhte pezullimi, AEY kishte humbur anëtarët e stafit. Michael Diveroli, krijuesi i kompanisë i tha një reporteri se për një kohë të gjatë ai nuk kishte pasur më lidhje me kompaninë. Z Packouz, që kishte qenë zëvendës president i AEY dhe Levi Meyer, 25, që ishte regjistruar si menaxher i përgjithshëm kishin lënë gjithashtu kompaninë. Zoti Meyer deklaroi për NYT se: "nuk jam përfshirë në këtë rrëmujë". 



 

Ushtria US: Municioni nuk u testua, pasi Afganistani nuk vendosi kritere. 90% e armëve në Shqipëri, mbi 40-vjeçare


Diveroli bleu 104 mln fishekë, aq sa projekti i SHBA për asgjësim




Sipas ligjit, që të pranohej kompania, duhej të ishte një "kontraktor i përgjegjshëm" dhe për këtë duhej të bëheshin ekzaminimet financiare, të kishte kapacitete transporti, një background të pastër në përputhje me ligjin dhe të ishte kompani serioze. Një javë pasi i afërmi pagoi garancinë, 'Banc of America Investment Services' në Miami lëshoi për Z. Diveroli një letër ku vërtetohej se kompania e tij kishte para 'cash' të mjaftueshme për të blerë municione me sasi të madhe. U tha se AEY kishte në llogari 5,469,668.95 dollarë. AEY e fitoi kontratën në janar 2007. Të pyetur pse zgjodhën AEY, Komanda e Ushtrisë u përgjigj me shkrim se: "Oferta e AEY ishte më e mira për qeverinë". Blerjet e armatimeve në Bllokun Lindor, si Ushtria Amerikane (Army) ashtu edhe AEY i kanë mbajtur sekret. Ata e kanë quajtur një çështje konfidenciale dhe nuk kanë dhënë asnjë informacion se ku blihej municioni, me çfarë çmimi dhe sasie. Por faktet e dhëna nga një zyrtar hedhin dyshime mbi performancën e kompanisë, si kompani që merrej me trafikimin e armëve në Evropë. Raporti tregonte se AEY merrte armë nga rezervat e armëve në bllokun lindor, përfshirë Shqipërinë, Bullgarinë, Republikën Ceke, Hungarinë, Kazakistanin, Malin e Zi, Rumaninë dhe Sllovakinë. Armatimi ripaketohej në mënyrë që të mos dukej si i vjetër. Disa ishin me cilësi më të mirë, por kishte të tjera që ishin jashtë përdorimit. Kontrata që kishte bërë Ushtria Amerikane (Army) me AEY-në,nuk kishte përcaktuar qartë dallimin midis llojeve të municioneve.

NYTimes implikon Familjen e Sali Berishes ne Trafik Armesh
Kur SHBA ose NATO blejnë municione për nevojat e tyre, përcaktojnë qartë edhe standardet që duhet të ketë municioni përfshirë prodhimin, paketimin, ruajtjen, testimin dhe transportin. Standardet janë të ndara sipas armatimeve pasi ka municione që prishen. Me kalimin e kohës, armatimet dhe eksplozivët degradojnë dhe pjesa e jashtme merr ngjyrë tjetër. Kushtet e mjedisit – lagështia, ndryshimi i temperaturës, lëkundjet etj – përshpejtojnë ndryshkjen duke i bërë municionet më pak të sigurta. Rregullat e NATO-s kërkojnë që municioni të testohet vazhdimisht gjatë jetës së tij dhe testi regjistrohet. Për fishekët e pushkëve, testimi fillon që në moshën 10- vjeçare, sipas Peter Courney –Green, shef i municioneve në Zyrën e NATO-s. Bashkimi Sovjetik, i cili ka përcaktuar municionin që ka blerë AEY, ka zhvilluar të njëjtat testime, të cilat janë akoma në përdorim.


Por kur Ushtria Amerikane (Army) firmosi kontratën për Afganistanin, nuk mori parasysh as standardet e NATO-s, as ato të Rusisë. Në kontratë është shkruar vetëm se municionet duhet të jenë 'të fortë dhe rezistentë në të gjitha njësitë pa kualifikim". Se çfarë do të thotë kjo, nuk mund të përcaktohet. Një zyrtar në Komandën Mbështetëse të Ushtrisë (Army) tha se municionet ishin për armë të huaja dhe e rëndësishme ishte që fishekët të futeshin në armë. "Nuk është kërkuar asnjë testim dhe nuk ka limit vjetërsie" – tha Michael Hutchison, drejtori i komandos për blerjen. "Përderisa municioni nuk është për inventarin e SHBA-së, Ushtria (Army) nuk ka pse kërkon standarde cilësie apo paketimi për këtë municion"-tha ai . Kur blihej ky municion, zoti Hutchison tha se Ushtria kufizohej nga standardet që vendoste "klienti"- dmth njësia e Ushtrisë në Afganistan. Dhe sipas tij, "klienti" nuk kishte vënë as kritere vjetërsie, as testimi për municionin. Me këto standarde të paqarta në dorë, AEY e kishte rrugën të hapur. Stacioni i parë ishte Shqipëria, një shtet i pakalueshëm gjatë kohëve sovjetike, që tani kërkon t'i bashkohet NATO-s. Në Shqipëri ka sasira të mëdha stoku municionesh, të prodhuara nga Kina në vitin 1960-1970. "Cilësia e rezervave të armatimeve ndryshon shumë",- tha William D. G Hunt, një oficer britanik tashmë i dalë në pension, i cili ka pasur në ngarkim të gjithë armatimet e Ministrisë së Mbrojtjes së Shqipërisë nga viti 1998 deri në vitin 2002. Sipas tij të paktën 90% e rezervave në Shqipëri janë më shumë se 40- vjeçare. "Nëse do të kërkohej një raport unë dyshoj se shumica e municionit do të ishte jashtë standardit" – tha ai.


Shpërthimi në Gërdec


Kjo firmë e vogël amerikane, e cila u fut në këtë biznes global nuk kaloi pa probleme për Shqipërinë, kur depoja shpërtheu në afërsi të Tiranës, duke vrarë të paktën 23 persona, plagosur 300 të tjerë dhe duke shkatërruar qindra shtëpi. Para se kontraktorët e Ushtrisë Amerikane filluan të blejnë nga këto depo, municionet shqiptare ishin në listën e asgjësimit nga NATO dhe Perëndimi. Gjatë vitit 2007, SHBA ka kontribuar me 2 milionë dollarë për të asgjësuar armët e kalibrit të vogël dhe 2,000 ton municione shqiptare, sipas Departamentit amerikan të Shtetit. Një program i NATO-s që përfundoi në fund të vitit të kaluar, kishte në plan shkatërrimin e armëve në 16 vende lindore. Ajo ka dhënë 10 milionë dollarë për të shkatërruar 8700 ton municion të vjetruar. SHBA kontribuoi gjithashtu me 500 000 dollarë në këtë program. Midis armëve të shkatërruara ishin 104 milionë fishekë 7.62 milimetra, që janë ekzaktësisht aq municione sa AEY bleu nga Shqipëria. Shqipëria ofroi shitjen e 10 milionë fishkëve të prodhuar para vitit 1950. Pas testeve, një përfaqësues i AEY mori 1000 fishekë për t'i asgjësuar. Kjo sipas Ylli Pinarit, drejtor i agjencisë së eksportit në kohën e shitjes. Sipas të dhënave, AEY bleu më shumë se 100 milionë fishekë me urdhrin e Pentagonit. Municioni, sipas listës së paketimit daton në vitin 1960. Kompania kontraktoi gjithashtu një biznesmen lokal me emrin Kosta Trebicka, për të hequr municionin nga arkat e vjetruara prej druri dhe duke i vendosur në kuti metali hermetike- sipas standardit ushtarak të paketimit që mbron municionet nga lagështira dhe plasja, si dhe lehtëson transportin.


Kontrata me Çekinë




Teksa pakot e municioneve në Shqipëri po bëheshin gati për t'u nisur drejt Afganistanit, Diveroli nisi të kërkojë municione në Republikën Çeke që të përmbushte porosinë e Ministrisë së Brendshme irakiane. Në maj të vitit 2007, sipas dy zyrtarëve amerikanë, qeveria çeke kontaktoi ambasadën amerikane në Pragë me shqetësimin se AEY po blinte nëntë milionë pako fishekësh përmes Petr Bernatik, një shtetasi çek, i cili ishte akuzuar nga zyrtarët e vendit të tij për trafik ilegal armësh. Akuzat përfshinin nisjen e raketave antitank në kundërshtim me embargon ndërkombëtare në Kongo dhe dërgim ilegal armësh nga Sllovakia. Petr Bernatik ka mohuar publikisht të dyja akuzat, por ato ishin mjaftueshëm të besueshme në Uashington që ai të vendosej në listën e të dyshuarve. Kjo e dhënë është marrë nga një zyrtar amerikan. Lista, e krijuar nga Departamenti i Shtetit, përdoret për të parandaluar shitësit amerikanë që të krijojnë marrëveshje me shitës të dyshimtë në biznesin e tyre dhe për të parandaluar kompanitë e ligjshme të shitjes së armëve nga pasurimi me atë në tregjeve të zeza. AEY nuk është përfshirë asnjëherë në këtë listë. Por qeveria çeke, e cila kishte mundësi të verifikonte shitjen, i kërkoi ambasadës amerikane nëse donte apo jo që zoti Bernatik, të përfshihej në marrëveshjen me AEY. Kjo e dhënë është marrë nga dy zyrtarët amerikanë, të cilët kërkuan të mbeteshin anonimë për shkak se nuk janë të autorizuar që të bëjnë publike përmbajtjen e diskutimeve diplomatike. "Shtetet e Bashkuara nuk u përpoqën që të bllokojnë transaksionin, sepse pajisja e Irakut me armatime ishte në interes të SHBA-së dhe sepse zoti Bernatik ishte akuzuar, por jo dënuar",- tha një nga zyrtarët amerikanë. Më shtatë maj 2007, qeveria çeke lëshoi një licencë eksporti. Bernatik, në një intervistë telefonike tha se ai organizoi nisjen e shtatë avionëve në Irak për llogari të AEY gjatë atij viti. "Ne patëm një bashkëpunim normal biznesi",- tha ai.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


E kaluara plot hije e biznesmenit 22-vjeçar, Efraim Diveroli që shiti në Afganistan municionet shqiptare jashtë standardit


Diveroli la rehabilitimin për kontratën 300 mln dollarë




Një djalosh i ri 25- vjeçar, David M. Packouz është zv/president në kompaninë AEY dhe është licencuar si masazhist.. Në muajin janar, komandot amerikane në Kabul, të shqetësuara nga municionet e pasigurta që sillte për ta AEY, kanë kontaktuar 'Army's Rock Island Arsenal", në Illinois dhe kërkuan përfundimin e kontratës me AEY. Komandot që shërbenin në 'Army Sustainment Command,' pasi u takuan me përfaqësues të AEY në fund të shkurtit thanë se u kishin kërkuar të ulnin sasinë e municioneve që shkonin në Afganistan, për shkak të standardit të ulët që ato kishin. Por menjëherë pas takimit, AEY dërgon një tjetër anije me të paktën 1 milionë fishekë në Afganistan. Koloneli David G. Johnson nga departamenti i sigurisë tha se armatimi ishte jashtë standardit dhe shumë i papërshtatshëm për luftim. "Ne nuk jemi të kënaqur nga mënyra se si ky municion u soll këtu" – tha kolonel Johnson. Shumë zyrtarë pohuan se problemi mund të ishte shmangur, nëse Ushtria amerikane do të kishte bërë një kontratë të qartë për kontraktorin. Dokumentet publikë tregojnë se kontratat e AEY-së, që prej vitit 2004 kanë qenë të vlefshme më shumë se 1 e treta e një miliard dollarëve.... Zoti Diveroli vendosi vlerë më të lartë; ai deklaroi se arrin të fitojë më shumë se 200 milionë dollarë në këtë biznes çdo vit. Shumë oficerë të lartë dhe zyrtarë të qeverisë, të cilët duhet të mbeten anonimë për shkak të investigimit, kanë bërë të qartë se si Z. Diveroli dhe një grup njerëzish të papjekur, të cilët nuk i kanë arritur as të 20-tat dhe pa mbaruar asnjë shërbim ushtarak apo shkollë të ngjashme, futen në një biznes të tillë me përmasa qeveritare. "Shumica prej nesh ngrejnë pyetjen: Si ia kanë arritur të futen në këtë biznes?",- tha një zyrtar nga Departamenti Amerikan i Shtetit.



Një kompani ambicioze


Kryengritjet e rebelëve afganë alarmuan Pentagonin në vitin 2006 dhe njësia amerikane që trajnon dhe mbështet forcat afgane kërkoi një sasi shumë të madhe municioni tek Komanda e Logjistikës së Ushtrisë. Porosia ishte për 53 tipe të ndryshme municionesh: karabina, pistoleta, fishekë, granata dore, raketa, plumba shotgani, murtaje, tankesh e shumë të tjera. Si fillim, forcat afgane kanë përdorur armë të prodhuara në Bashkimin Sovjetik. Kjo do të thoshte se shumica e municionit nga lista e paraqitur duhej të blihej diku jashtë nëpër botë. AEY ishte një nga 10 kompanitë që ka dhënë ofertën për t'u futur në këtë biznes, në fund të shtatorit 2006 dhe pikërisht në fund të afatit kohor të vendosur nga Departamenti i Shtetit Amerikan. Michael Diveroli, i ati i Efraimit, ka themeluar kompaninë në vitin 1999, kur Efraim ishte vetëm 13 vjeç. Për disa vite, kompania punonte me aktivitet minimal dhe Michael Diveroli ishte i vetmi punonjës i kompanisë AEY. Në vitin 2004, AEY fut në skenë Efraim Diverolin, në atë kohë vetëm 18 vjeç, si oficer me 1% të aksioneve. I riu Diveroli, me një eksperiencë të vogël pune në municione kishte punuar më parë në një kompani në Los Angeles, "Botach Tactical", e cila merrej me furnizimin me armë të ushtrisë dhe që ishte në pronësinë e dajës së tij, Bar- Kochba Botach. Z. Diveroli ndërpreu intervistën, kur u pyet për Botach Tactical. Ndërkohë Z. Botach, në një intervistë telefonike tha se të dy, si Michaeli dhe Efraim Diveroli kishin punuar pak kohë për të, por më vonë duke parë intensitetin e kontratave qeveritare për furnizimin me armë, me fillimin e luftës, ata themeluan kompaninë e tyre dhe u ndanë më vete. "Ata më lanë dhe morën tek kompania e tyre edhe një pjesë të klientëve të mi", – tha ai. "Ata sigurisht që thanë: pse duhet të punojmë për Botach, kur mund ta bëjmë vetë këtë punë". Kur Efraim Diveroli u bë pjesë e AEY-së, filloi të bëhej shumë agresiv për të kapur kontratat e qeverisë amerikane. Ai fitoi 126 000 dollarë për furnizimin me municione dhe materiale të Forcave Speciale; të Departamentit të Energjisë, të Agjencisë për Mbrojtjen e Ambientit; për Administratën e Sigurisë dhe Departamentin e Shtetit.

Në vitin 2005, kur zoti Diveroli u bë president i AEY-së, në moshën 19 vjeçare, kompania bënte oferta në të gjitha agjencitë qeveritare për të furnizuar me armë, helmeta, bomba, bateri për makinat X-Ray- për ndihmat amerikane në Pakistan, Bolivi dhe kudo tjetër.


Reputacioni i AEY


Koloneli i moshuar, Amanuddin ka survejuar municionin kinez të vjetër 42 –vjeçar që furnizonte AEY në Afganistan. Kjo kompani ka furnizuar gjithashtu ushtarët amerikanë në Irak, biznes i vlefshëm 5.7 milionë dollarë. Dy zyrtarë amerikanë të përfshinë në kontratën e Bagdatit thanë se AEY krijoi menjëherë një reputacion të keq. "Ata nuk ishin të besueshëm dhe sillnin municion shumë të rrezikshëm"- tha njëri prej tyre, i cili kërkoi që emri i tij të mbahej anonim, pasi nuk ishte i autorizuar të fliste me reporterët.

Nga ajo kohë, presionet kanë arritur deri te jeta e Efraim Diverolit. Në nëntor 2005, një grua e re mori një urdhër për mbrojtje nga ai në "Dade Country Circuit Court". Gruaja në fakt nuk u paraqit në gjyq dhe lidhjet e saj me Diverolin asnjëherë nuk ecën. Por në letrat e gjyqit, gruaja tha se pasi marrëdhëniet e saj me Z. Diveroli u mbyllën, ajo kishte marrë disa mesazhe kërcënuese. Sipas të dhënave, sjellja e tij ndaj kësaj gruaje ishte shumë arrogante. "Herën e parë kur kanë pasur një debat ballë për ballë, ai e ka shtyrë dhe hedhur në dysheme dhe i ka kërkuar të mos ikë". Herë të tjera, sipas saj, Z. Diveroli erdhi në shtëpinë e saj nën efektin e pijes, dhe ka goditur dyer e dritare". Gruaja ka deklaruar në gjykatë se sjellja e tij e ka frikësuar dhe se nuk duhej anashkaluar nga policia. Z. Diveroli foli me shumë bindje në gjyqin e sigurisë. "Unë jam Presidenti dhe i vetmi punonjës zyrtar i biznesit tim" – shkruajti ai në gjyqin e datës 8 dhjetor, 2005. "Biznesi im është i një rëndësie të madhe për vendin, pasi unë jam i licencuar nga mbrojtja e SHBA-së, për të mbështetur luftën kundër terrorizmit në Irak, dhe po bëj ç'është e mundur për të furnizuar trupat me armatime dhe pajisje luftarake".


Kontrata për Afganistanin


Vështirësitë eDiverolit filluan kur AEY po përpiqej të fitonte kontratën më të madhe qeveritare të bërë ndonjëherë. Në 26 nëntor 2006, policia e Miami Beach është thirrur në godinën e tij për të zgjidhur një keqkuptim midis tij dhe të dashurës. Sipas raportit të policisë, ai e ka kërcënuar atë se e ka zhveshur dhe i ka kërkuar të dilte jashtë. Dëshmitarët kanë thënë në polici se Z. Diveroli e ka zvarritur atë më pas nga korridori në apartamentin e tij. Policia e gjeti gruan duke qarë; por ajo para policisë tha se Diveroli nuk e kishte zvarritur, kështu që ai nuk u dënua për këtë. Në datën 21 dhjetor, 2006, policia është njoftuar prapë për të shkuar në shtëpinë e tij, pasi Z. Diveroli dhe zv/presidenti i AEY-s, David M. Packouz, ishin duke u grindur me rojen e parkingut. Sipas policisë, sherri filloi pasi roja refuzoi t'i jepte Z. Diveroli çelësat e tij dhe Diveroli hyri në garazh për t'i marrë ato me forcë. Një dëshmitar tha se Diveroli dhe Packouz kanë qëlluar mbi rojen; policia kishte fotografuar burrin, mbi të cilin dukeshin qartë shenja dhune në kurriz dhe në fytyrën e tij. Kur policia kërkoi Diverolin, ata panë se patenta e tij ishte me moshë 4 vjet më të madhe dhe kjo me synimin për të blerë alkool, pasi mosha e tij ishte minorene. Ditëlindja e tij ishte një ditë më parë. "Mua nuk më duhet më kjo patentë" – tha ai në polici. "Tani jam 21 vjeç". Zoti Diveroli është akuzuar për prapësira, krime, agresivitet dhe falsifikim dokumentesh. Akuzat e tij e vunë biznesin e tij në rrezik. Z. Diveroli kishte një licencë me SHBA-në, e cila duhej për punën e tij. Me një akuzë për krim, licenca mund të anulohej. (Z. Packouz gjithashtu ishte i mbushur me akuza, por më vonë ato u hodhën poshtë; ai refuzoi të intervistohej për këtë. Për të shmangur ndonjë kundërshti në raportim, Z. Diveroli u fut në një qendër rehabilitimi në Maj 2007, gjë që e shpëtoi atë nga gjyqi). Një i afërm pagoi për Diverolin 1000 dollarë si garanci, pasi kontrata e tij për furnizimin me armë të Afganistanit po konkretizohej.


------------------------------------------------------------------------


 NYTIMES/ Investigimi i gazetës prestigjoze për kontratën e kompanisë amerikane me Shqipërinë për armët në Kabul


Pentagoni bllokon kontratën me AEY


Biznesi i armëve në Shqipëri i kompanisë që lulëzoi pas vendimit të SHBA për të furnizuar Irakun dhe Afganistanin.

Që prej vitit 2006, kur kryengritjet afgane u intensifikuan, qeveria e Afganistanit u bë e varur nga ushtria amerikane dhe mbështetja u ofrua më shumë në luftën kundër Al- Qaedas dhe Talebanëve. Por për të armatosur forcat afgane, të cilat kanë qenë edhe udhëheqësit e kësaj lufte, ushtria amerikane ka kërkuar ndihmën e një kompanie të udhëhequr nga një 22-vjeçar. Me një kontratë nga SHBA, që vlente 300 milionë dollarë, kompania AEY Inc., e cila operon e paregjistruar me një zyrë në Miami Beach, u bë furnitori kryesor i ushtrisë afgane dhe forcave të policisë. Që atëherë, kompania ka furnizuar municion që është shumë i vjetër, mbi 40 vjet, dhe i demontuar nëpër arka. Municioni është vëzhguar nga vetë gazetarët e "Neë York Times", ndërkohë që është konfirmuar edhe në intervistat me zyrtarë amerikanë dhe afganë. Shumica e municioneve ka ardhur nga rezervat e vjetra të bllokut komunist dhe është konsideruar i pasigurt dhe i pavlefshëm nga Departamenti amerikan i shtetit dhe nga NATO. Për ta asgjësuar këtë municion të rrezikshëm për jetën e njerëzve, janë vënë në dispozicion miliona dollarë. Në blerjen e municioneve, kontraktori ka punuar gjithashtu me ndërmjetës dhe një kompani demontimi, që në listën e rezervës federale rezulton si kompani ilegale e lidhur me trafikimin e armëve. Për më tepër, miliona nga këto pushkë dhe armatime janë prodhuar në Kinë, duke e qenë kështu të ndaluara sipas ligjit amerikan.



Kontrata në Shqipëri


Presidenti i kompanisë, Efraim E. Diveroli, është regjistruar fshehtaz në një bisedë që tregon qartë korrupsionin në blerjen e më shumë se 100 milionë armatimeve në Shqipëri. Këtë javë, pas hetimeve mbi performancën e kompanisë AEY nga 'The Times', Ushtria mënjanoi kompaninë nga çdo lloj kontrate federale dhe tha se Diveroli i kishte mashtruar, duke thënë se armët ishin hungareze dhe jo kineze. Zoti Diveroli, i kontaktuar me telefon në një intervistë tha se ai nuk kishte dijeni për këtë ngjarje. Por problemet me municionin ishin evidente në vende si Naëa, Afganistan, një vend afër kufirit me Pakistanin, ku një zv/kolonel afgan bëri ekspertizën e arkave me fishekë dhe armatime. Menjëherë pasi municioni kishte arritur atje, arkat shpërthyen dhe municioni doli jashtë, duke u zbuluar se ishte me të vërtetë municion i prodhuar në Kinë në vitin 1966. "Ky ishte municioni që ata na jepnin për të luftuar" – tha koloneli Amanuddin, i cili si shumë të tjerë afganë ka vetëm një emër. "Ky municion na bëri të shqetësoheshim, pasi ishte shumë i vjetër dhe municioni pas shumë dekadave bëhet më pak i fuqishëm dhe shumë më pak i sigurtë",-tha ai.



AEY është një kompani mbrojtjeje e panjohur më parë, e cila ka lulëzuar që prej vitit 2003, kur Pentagoni mori vendimin të shpenzojë miliarda dollarë për të trajnuar dhe dërguar forca në Afganistan dhe Irak. Është një kompani e dalë nga errësira dhe duket se është një sukses i pashembullt i administratës së Bush-it dhe strategjisë së tij së luftës. Duke hetuar mbi të kaluarën e kompanisë AEY, nëpërmjet intervistave të bëra në shumë vende të botës, duke investiguar mbi shumë dokumenta konfidencialë qeveritarë dhe duke ekzaminuar një pjesë të municionit, u bë e qartë se "ushtria", nën presionin e lartë të Pentagonit për të furnizuar trupat afgane me municion, lejoi një kompani të pakonsoliduar të futej në botën e errët të tregtisë ndërkombëtare të armëve. Kjo kompani arriti të futej lehtësisht në këtë treg me ndihmën e Pentagonit, me një kontratë të shkruar në mënyrë të paqartë dhe me pak kufizime. Pas pezullimit të punës, AEY është nën investigim nga Departamenti i Mbrojtjes dhe nga forcat e Imigrimit, rreth cilësisë dhe origjinës së municioneve që ajo furnizonte, si dhe për korrupsion e tregti të jashtëligjshme. Zoti Diveroli, në një intervistë të shkurtër telefonike hodhi poshtë zërat për mashtrime: "Unë e di që kompania ime bën çdo gjë shumë mirë"- tha ai. Ai gjithashtu sugjeroi që aktiviteti i tij të mos bëhej objekt publik. "AEY është duke punuar nën një projekt të Departamentit të Mbrojtjes. Unë nuk dua të flas për detajet" – tha ai. Pyetjet në drejtim të tij, ai ia dha një avokati, Hy Shapiro, i cili ktheu këtë përgjigje me e-mail: "Ndërkohë që AEY po punon me shumë intensitet për të përmbushur detyrimet që ka sipas kontratës me Ushtrinë Amerikane, drejtuesit nuk kanë kohë për t'u ulur në diskutime për detaje". Si pjesë e pezullimit të punës në kompaninë AEY, as Diveroli dhe as kompania e tij nuk mund të marrin më përsipër punë nga shteti federal, derisa të zgjidhen lidhjet e tij me Ushtrinë e USA. Por atij mund t'i lejohet të furnizojë municionin që ka në kontratë për Afganistanin, sipas një ligji ndërkombëtar të ushtrisë. Nga ana tjetër, ish-ministri i Mbrojtjes, Fatmir Mediu, i cili la detyrën e tij si ministër pas shpërthimit të depos, nuk pranon korrupsionin në shitjen e armëve.


28 Mars 2008

No comments: